Κάθε χρόνο όταν πλησιάζουν τα γενέθλια της μικρής μου, κάνω αναδρομές στο παρελθόν.
Θυμάμαι τον καιρό της εγκυμοσύνης, εννέα αβάσταχτοι μήνες !
Δε θύμιζα σε τίποτα τις απαστράπτουσες μελλοντικές μαμάδες, που φωτογράφιζαν περήφανα την κοιλιά τους στα εξώφυλλα των περιοδικών. Τους πρώτους μήνες τους πέρασα αγκαλιά με τη λεκάνη της τουαλέτας, με συχνότατους εμετούς... ΄Εχασα 6 κιλά -αντί να βάζω- ήμουν μονίμως χλωμή, νευρική, κακοδιάθετη και ξαπλωμένη.
Οι πιο καλές στιγμές ήταν όταν επισκεπτόμουν το γιατρό και μου΄λεγε "...όλα πάνε καλά,το έμβρυο αναπτύσεται φυσιολογικά,υπομονή τα συμπτώματα θα υποχωρήσουν" . Συμβούλευε "...φρόντιζε να μη μένεις με άδειο στομάχι κι επιβαρύνεις την κατάσταση,για πρωινό προτείνω μια φέτα κασέρι και ψωμί..." τι κασέρια και ψωμιά μου΄λεγε ούτε το ίδιο μου το σάλιο δεν άντεχα και το έφτυνα!
Τα συμπτώματα εξακολούθησαν για πολύ καιρό και΄γω είχα κάνει φιλαράκι την τουαλέτα, ενώ είχα φροντίσει να πετάξω το κρεμοσάπουνο γιατί μου μύριζε, ν΄αλλάξω αφρόλουτρο γιατί μου μύριζε, αντικατέστησα το απορυπαντικό ρούχων γιατί μου μύριζε, δεν φορούσα κολώνια γιατί μου μύριζε,...
και γενικώς ότι μου μύριζε μου΄φερνε αναγούλα κι έτρεχα! Αντί να μου " μυρίζουν " γεμιστά και πάστες , εμένα μου μύριζαν όλα τ΄αλλα (ούτε κυνηγόσκυλο πια!) και μ΄ανακάτευαν...
Τα νεύρα μου ήταν κρόσσια, η συμπεριφορά μου απαράδεκτη - και λίγα λέω- ! Δεν ήταν να'ρθει άνθρωπος , τον κακό λόγο στην άκρη της γλώσσας τον είχα "Πολύ άρωμα έβαλες!", "Βρωμοκοπάς τσιγαρίλες, που ήσουν?" κι άλλα τέτοια που με γέμιζαν ενοχές κι έκλαιγα στα κρυφά...
Οι ορμόνες είχαν στήσει τρελό γλέντι κι εγώ δεν μπορούσα να με βρω πουθενά,με είχα χάσει...
Λίγο καιρό αργότερα μια αιμοραγία με΄κανε να χάσω τη γη κάτω απ΄τα πόδια μου..
Ο γιατρός έλειπε και μου συνέστησε τηλεφωνικά να μείνω ξαπλωμένη - γιατί έκανα κάτι άλλο?- ...
΄Οταν επισκέφτηκα το ιατρείο και περιέγραψα την κατάσταση μου είπε: "...Πάμε να δούμε τι έχει μείνει..." μέχρι να δείξει ο υπέρηχος πως αυτή η ζωούλα είχε γαντζωθεί μέσα μου, εγώ είχα παγώσει! " Θα΄χεις παρέα ,κοριτσάκι είναι!" Διπλή χαρά, ήταν εκεί, δεν μ΄ είχε αποχωριστεί κι ήταν κορίτσι!
Οι μήνες που ακολούθησαν ήταν το ίδιο δύσκολοι, οι ναυτίες συνεχίζονταν, τα κιλά έμπαιναν, η δυσφορία ήταν ανυπόφορη , οι αυπνίες εξαντλητικές, και οι σκέψεις αχ! αυτές οι σκέψεις...
΄Οταν μπήκα στον 8ο και ανέβηκα στη ζυγαριά είπα: " Οk! Μετά τα 18 το χάος !"και σταμάτησα να ζυγίζομαι...Πέρα απ΄την ανησυχία πως από Small πήγαινα ολοταχώς στο Extra Large , είχα γεμίσει κηλίδες, πανάδες, και γενικώς ήμουν μια θλιβερή παρουσία που περπατούσε σαν πάπια κι ευχόμουν αυτό που λέγαμε παιδιά.." Ξελευτερία!"
Στον 9ο μήνα, τα νέα ήταν επίσης δυσάρεστα, το μωρό δεν είχε πάρει σωστή θέση,είχε σφηνώσει κάπου στη λεκάνη μου. Κοιμόμουν σε θέση " Γ " μονίμως από μια πλευρά μπας και βολέψει τη μπέμπα να κάνει τούμπα,τα υγρά μειώνονταν επικίνδυνα κόντευα να μπω στο 10ο και προγραμματίστηκε χειρουργείο.
...Την προηγούμενη νύχτα δεν έκλεισα μάτι και προσευχόμουν να πάνε όλα καλά , θυμάμαι έλεγα στον εαυτό μου "μη φοβάσαι σε λίγες ώρες θα την έχεις αγκαλιά.." κι έλεγα κι έκλαιγα...
΄Οταν η μπέμπα μου, πήρε την πρώτη της ανάσα, δεν μπόρεσα να την πάρω αγκαλιά, είχα αυτό το πράγμα για το οξυγόνο στο πρόσωπο, ένα καλώδιο στο χέρι κι άλλο ένα στην καρδιά,
"Καλώς όρισες " της είπα,δεν ξέρω αν το άκουσε αλλά εγώ το ΕΝΝΟΟΥΣΑ!
Από τότε πέρασαν 8 χρόνια κι αυτό το πλάσμα, μ΄εκανε μαμά. Είναι το κορίτσι μου, και το αγαπώ τόσο πολύ...Αυτό το κορίτσι που νιώθει καλά με τις φόρμες και τ΄αθλητικά της, που προτιμάει τα τορτελίνια και την bitter σοκολάτα. Αυτό το κορίτσι που όταν μεγαλώσει θα γίνει κτηνίατρος και πυροσβέστης μαζί! Αυτό το κορίτσι που αγαπάει τα βιβλία ,τα κουνελάκια, και θέλει να γίνει γρήγορα μεγάλη για να κάνει αναριχήσεις στα βουνά με το θείο της και να κερδίζει στο σκάκι τον παππού! Αυτό το κορίτσι που έχει μια φυσική περιέργεια για όλα και διασκεδάζει με σβούρες, μπάλες και ποδήλατο. Αυτό το κορίτσι, το χαμογελαστό, το γενναιόδωρο, το κορίτσι μου!
Σ΄ευχαριστώ που ήρθες στη ζωή μου, θα τα ξαναπερνούσα όλα για να σ΄ έχω...
Σ΄ευχαριστώ που μου χαρίζεις υλικό για να ονειρεύομαι...
Χρόνια Πολλά ψυχή μου! Σ΄αγαπώ ! Και μην ξεχνάς ..
" Αν μετρηθούμε
θα βγούμε παραπάνω,
εγώ μαζί σου φτάνω
αυτό που δεν μπορώ.
Κι αν μετρηθούμε,
εγώ μαζί μ εσένα,
θα κάνουμε το ένα
να μοιάζει εκατό. "
http://www.youtube.com/watch?v=euXSa0IY9bo