Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

''Μουσκεμένα λόγια''

Τέλος Φλεβάρη κι οι μέρες εξακολουθούν να είναι μουντές και μουσκεμένες..
Θυμωμένα σύννεφα είναι κρεμασμένα στον ουρανό, έτοιμα να ξεσπάσουν σε νεροποντές.
Η ατμόσφαιρα είναι βαριά απ' την υγρασία και την κάπνα απ' τα τζάκια κι όλοι βαδίζουν βιαστικά κρατώντας χρωματιστές ομπρέλες- το μόνο χρώμα στο τοπίο- μιας και όλα είναι γκρίζα. Οι άνθρωποι δανείζονται το χρώμα του ουρανού, γίνονται γκρι. Συναχωμένες ''καλημέρες'', τυλιγμένες με κασκόλ, που συνοδεύονται απ' την ίδια φράση:
''Τι παλιόκαιρος..''

Τέτοιες μέρες όλοι φωλιάζουν στα σπίτια και ψαχουλεύουν στα ντουλάπια τους, για να βρουν ''παλλέτες και πινέλα'' να χρωματίσουν τη ζωή τους. Δεν αντέχετε το γκρι..

Έτσι κάνω και γω. Φωτίζω τις μέρες μου, τις γεμίζω με χαρούμενα χρώματα.
Δε με πειράζει που είναι υγρές και μουσκεμένες, γκρίζες δε θέλω να 'ναι!



















Μια μεγάλη καλημέρα με την ευχή πως όλοι μας, ο καθένας με το δικό του ξεχωριστό τρόπο, βρίσκει χρώματα να ''βάψει'' το γκρι.

''Αννιώ''

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

NEW BLOG AWARD

Τρίτη πρωί, ώρα 8.25, κατηφορίζοντας στο σπίτι αφού είχα αφήσει το παιδί στο σχολείο προγραμμάτιζα και έβαζα αστερίσκους(*) στη μέρα μου.
*Να μη ξεχάσω να βγάλω τα αβγά από το ψυγείο και να φτιάξω κέικ αργότερα.
*Να μη ξεχάσω να αγοράσω χαρτοπετσέτες.
*Να μη ξεχάσω................
Έφτασα σπίτι με ένα σακί αστερίσκους και έξω από την πόρτα αντίκρυσα ένα μεγάλο κουτί. Ήταν τυλιγμένο γιορτινά με μια φανταχτερή κορδέλα σε τόνους του γαλάζιου με ζαχαρί βούλες που κατέληγε σε έναν τεράστιο φιόγκο!!
Την ίδια στιγμή άνοιξε την πόρτα της, η γειτόνισσα και αφού την καλημέρισα της είπα:"Μήπως είδες ποιος άφησε αυτό το δώρο στην πόρτα μου;"
''Καλημερούδια", μου είπε, " όχι δεν είδα κανέναν, αλλά και γω τώρα βγήκα για να πάω στον μανάβη. Θα φτιάξω φρικασέ σήμερα με μοσχαράκι που μου στείλανε από το χωριό. Εσείς τι καλό θα φάτε;"
"Φακές" απάντησα..
"Α, και αυτό είναι καλό φαΐ, άντε σε αφήνω να προλάβω φρέσκα μαρούλια"


Κοιτάζοντας λίγο καλύτερα το δώρο, πρόσεξα μία μικρή καρτούλα που έλεγε για το blog Της Αννιώς. Χα! ήταν σίγουρα δικό μου. Το ξετύλιξα προσεκτικά και κράτησα την κορδέλα για μελλοντικές κατασκευές και τότε αντίκρυσα αυτό:


Επίσης ένα μικρό σημείωμα από το ''ΚΟΡΔΟΝΕΤΟ'' που μου το απένειμε και έλεγε πως πρέπει να το μοιραστώ με 11 blogs και να γράψω 11 αλήθειες για μένα..
Με μεγάλη χαρά το δέχτηκα και δεν ήξερα που να το κρεμάσω για να το καμαρώνω
(1ο Βραβείο ντε!!).
Το δύσκολο κομμάτι ήταν να βρω τα 11 blogs μιας και όπου πήγαινα το είχαν λάβει και έτσι μου πήρε λίγο χρόνο για να το στείλω και γω με τη σειρά μου. Αν βέβαια μέχρι σήμερα το έχουν λάβει και από άλλους, ας κρατήσουν και το δικό μου. Διπλό καμάρι..


###

Περιαυτολογόντας λοιπόν και με τυχαία σειρά...
  1. Έχω ύψος 1.83, πράσινα σχιστά μάτια, αναλογίες super model, μαλλιά όλο μπούκλα που αγγίζουν τη μέση μου και έχουν το χρώμα της νύχτας.(σ.σ πάρτο αλλιώς)
  2. Πιστεύω στους ανθρώπους θεωρώ πως μπορούν να καταφέρουν πολλά με το μυαλό και με τα χέρια τους, αρκεί να μη ξεχνούν να ρίχνουν και καμιά ματιά και στο μέρος της καρδιάς τους. Με τα ανθρωπάκια δε τα πάω καλά.
  3. Μπορώ να διακρίνω την ομορφιά σε ένα σκουριασμένο κλειδί, σε ένα πεθαμένο μπονζάι, σε ένα άδειο όστρακο, σε ένα φορτωμένο σύννεφο...
  4. '' Κάθε εμπόδιο για καλό'' είναι το μότο που με βόλεψε και το υιοθέτησα, μιας και τα εμπόδια ξεφυτρώνουν συνέχεια!
  5. Στο τετράδιο Εκθέσεων της Ε΄ Δημοτικού, η δασκάλα μου είχε σημειώσει μ΄ ένα κατακόκκινο στυλό: "Χαλιναγώγησε την φαντασία σου!!". Μέχρι  σήμερα την απογοητεύω ( Ι΄m  Sorry ), και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί την πείραξε τόοοσο πολύ που είχα πιάσει κουβεντούλα με μια χελώνα...
  6. Δεν αγοράζω περιοδικά, δεν παρακολουθώ πολύ τηλεόραση, δεν είμαι πολυλογού στο τηλέφωνο και τα γυμναστήρια τα βλέπω συχνά περνώντας....απέξω!
  7. Δεν πρόκειται να νευριάσω αν σπάσει το ποτήρι ή το πιάτο, αντιθέτως μη μου τσακίζεις τις σελίδες στο βιβλίο που σου δάνεισα, μη μου χάσεις τη βελόνα και μη μου αλλάζεις θέση τα πράγματα στο γραφείο!
  8. Μια πολύ στριμωγμένη στιγμή της ζωής μου, άνοιξα τον Χρυσό Οδηγό και βρήκα το τηλέφωνο ενός ψυχολόγου. Το σημείωσα σ ΄ενα χαρτάκι και λίγο αργότερα, κάλεσα.  Είχε πολλά ραντεβού την συγκεκριμένη μέρα και δεν μπορούσε να με δεχτεί. Αγόρασα ενα τετράδιο,κάθισα σ΄ενα απόμερο υπαίθριο καφέ και με βρήκε το ξημέρωμα. Το επόμενο πρωί, έσκισα το χαρτάκι και φύλαξα το τετράδιο.
  9. Εξοργίζομαι όταν ακούω για παραμέληση ή κακοποίηση παιδιών! Ε Ξ Ο Ρ Γ Ι Ζ Ο Μ Α Ι !
  10. Με απωθεί η αχαριστία και κατεβάζω ρολλά! Για όλα τα άλλα, ψέματα, προδοσίες, ...συνήθως βρίσκω δικαιολογίες και μοιράζω ευκαιρίες.
  11. Μέχρι να αποκτήσω παιδί, δε μπορούσα να φανταστώ πως εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να αγαπήσουμε τόσο πολύ.
###

Το βραβείο το μοιράζω σε:

Υ.γ 1. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο ''ΚΟΡΔΟΝΕΤΟ'' για το βραβείο που μου έστειλε.
Υ.γ 2. Ένα απέραντο ευχαριστώ για τις ευχές σας στην προηγούμενη ανάρτηση.

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

Xρόνια Πολλά ψυχή μου...

Κάθε χρόνο όταν πλησιάζουν τα γενέθλια της μικρής μου, κάνω αναδρομές στο παρελθόν.
Θυμάμαι τον καιρό της εγκυμοσύνης, εννέα αβάσταχτοι μήνες !

Δε θύμιζα σε τίποτα τις απαστράπτουσες μελλοντικές μαμάδες, που φωτογράφιζαν περήφανα την κοιλιά τους στα εξώφυλλα των περιοδικών. Τους πρώτους μήνες τους πέρασα αγκαλιά με τη λεκάνη της τουαλέτας, με συχνότατους εμετούς... ΄Εχασα 6 κιλά -αντί να βάζω- ήμουν μονίμως χλωμή, νευρική, κακοδιάθετη και ξαπλωμένη.

Οι πιο καλές στιγμές ήταν όταν επισκεπτόμουν το γιατρό και μου΄λεγε "...όλα πάνε καλά,το έμβρυο αναπτύσεται φυσιολογικά,υπομονή τα συμπτώματα θα υποχωρήσουν" . Συμβούλευε  "...φρόντιζε να μη μένεις με άδειο στομάχι κι επιβαρύνεις την κατάσταση,για πρωινό προτείνω μια φέτα κασέρι και ψωμί..." τι κασέρια και ψωμιά μου΄λεγε ούτε το ίδιο μου το σάλιο δεν άντεχα και το έφτυνα!

Τα συμπτώματα εξακολούθησαν για πολύ καιρό και΄γω είχα κάνει φιλαράκι την τουαλέτα, ενώ είχα φροντίσει να πετάξω το κρεμοσάπουνο γιατί μου μύριζε, ν΄αλλάξω αφρόλουτρο γιατί μου μύριζε, αντικατέστησα το απορυπαντικό ρούχων γιατί μου μύριζε, δεν φορούσα κολώνια γιατί μου μύριζε,...
και γενικώς ότι μου μύριζε μου΄φερνε αναγούλα κι έτρεχα! Αντί να μου " μυρίζουν "  γεμιστά και  πάστες , εμένα  μου μύριζαν όλα τ΄αλλα  (ούτε κυνηγόσκυλο πια!)  και  μ΄ανακάτευαν...

Τα νεύρα μου ήταν κρόσσια, η συμπεριφορά μου απαράδεκτη - και λίγα λέω- !  Δεν ήταν να'ρθει άνθρωπος , τον κακό λόγο στην άκρη της γλώσσας τον είχα "Πολύ άρωμα έβαλες!",  "Βρωμοκοπάς τσιγαρίλες, που ήσουν?" κι  άλλα τέτοια που με γέμιζαν ενοχές κι έκλαιγα στα κρυφά...
Οι ορμόνες είχαν στήσει τρελό γλέντι κι εγώ  δεν μπορούσα να με βρω πουθενά,με είχα χάσει...

Λίγο καιρό αργότερα μια αιμοραγία με΄κανε να χάσω τη γη κάτω απ΄τα πόδια μου..
Ο γιατρός  έλειπε και μου συνέστησε τηλεφωνικά να μείνω ξαπλωμένη - γιατί έκανα κάτι άλλο?- ...
΄Οταν επισκέφτηκα το ιατρείο και περιέγραψα την κατάσταση μου είπε: "...Πάμε να δούμε τι έχει μείνει..." μέχρι να δείξει ο υπέρηχος πως αυτή η ζωούλα είχε γαντζωθεί μέσα μου, εγώ είχα παγώσει! " Θα΄χεις παρέα ,κοριτσάκι είναι!"  Διπλή χαρά, ήταν εκεί,  δεν  μ΄ είχε αποχωριστεί κι ήταν κορίτσι!

Οι μήνες που ακολούθησαν ήταν το ίδιο δύσκολοι, οι ναυτίες συνεχίζονταν, τα κιλά έμπαιναν,   η δυσφορία ήταν ανυπόφορη , οι αυπνίες εξαντλητικές, και οι σκέψεις  αχ! αυτές οι σκέψεις...
΄Οταν μπήκα στον 8ο και ανέβηκα στη ζυγαριά είπα: " Οk! Μετά τα 18 το χάος !"και σταμάτησα να ζυγίζομαι...Πέρα απ΄την ανησυχία πως από Small πήγαινα ολοταχώς στο Extra Large , είχα γεμίσει κηλίδες, πανάδες, και γενικώς ήμουν μια θλιβερή παρουσία που περπατούσε σαν πάπια κι ευχόμουν αυτό που λέγαμε παιδιά.." Ξελευτερία!"

Στον 9ο μήνα, τα νέα ήταν επίσης δυσάρεστα, το μωρό δεν είχε πάρει σωστή θέση,είχε σφηνώσει κάπου στη λεκάνη μου. Κοιμόμουν σε θέση " Γ " μονίμως από μια πλευρά μπας και βολέψει τη μπέμπα να κάνει τούμπα,τα υγρά μειώνονταν επικίνδυνα κόντευα να μπω στο 10ο  και προγραμματίστηκε χειρουργείο.

...Την προηγούμενη νύχτα δεν έκλεισα μάτι και προσευχόμουν να πάνε  όλα καλά , θυμάμαι έλεγα στον εαυτό μου "μη φοβάσαι σε λίγες ώρες θα την έχεις αγκαλιά.." κι έλεγα  κι έκλαιγα...
΄Οταν η μπέμπα μου, πήρε την πρώτη της ανάσα, δεν μπόρεσα να την πάρω αγκαλιά, είχα αυτό το πράγμα για το οξυγόνο στο  πρόσωπο,  ένα καλώδιο στο χέρι  κι άλλο ένα στην καρδιά,
"Καλώς όρισες " της είπα,δεν ξέρω αν το άκουσε αλλά εγώ το ΕΝΝΟΟΥΣΑ!

Από τότε πέρασαν 8 χρόνια κι αυτό το πλάσμα, μ΄εκανε μαμά. Είναι το κορίτσι μου, και το αγαπώ τόσο πολύ...Αυτό το κορίτσι που νιώθει καλά με τις φόρμες και τ΄αθλητικά της, που προτιμάει τα τορτελίνια και την bitter σοκολάτα. Αυτό το κορίτσι που όταν μεγαλώσει θα γίνει κτηνίατρος και πυροσβέστης μαζί! Αυτό το κορίτσι που αγαπάει τα βιβλία ,τα κουνελάκια, και θέλει να γίνει γρήγορα μεγάλη  για να κάνει αναριχήσεις στα βουνά με το θείο της και να κερδίζει στο σκάκι τον παππού! Αυτό το κορίτσι που έχει μια φυσική περιέργεια για όλα και διασκεδάζει με σβούρες,  μπάλες και ποδήλατο. Αυτό το κορίτσι, το χαμογελαστό, το γενναιόδωρο, το κορίτσι μου!

Σ΄ευχαριστώ που ήρθες στη ζωή μου, θα τα ξαναπερνούσα όλα για να σ΄ έχω...
Σ΄ευχαριστώ που μου χαρίζεις υλικό για να ονειρεύομαι...
Χρόνια Πολλά ψυχή μου!  Σ΄αγαπώ ! Και μην ξεχνάς ..

" Αν μετρηθούμε
 θα βγούμε παραπάνω,
εγώ μαζί σου φτάνω
αυτό που δεν μπορώ.

Κι αν μετρηθούμε,
εγώ μαζί μ εσένα,
θα κάνουμε το ένα
να μοιάζει εκατό. "
 http://www.youtube.com/watch?v=euXSa0IY9bo




Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

" HELLO KITTY" ΤΟ ΔΙΑΣΗΜΟ ΓΑΤΙ..

Καλησπέρα,καλησπέρα,
Σήμερα θα μοιραστώ μαζί σας,κάτι περίεργο που συνέβει λίγο καιρό πριν..
"..Σάββατο μεσημέρι βρίσκομαι στην κουζίνα τηγανίζοντας γαύρο και προετοιμάζοντας το τραπέζι για το γεύμα μας, όταν ακούω ένα χτύπημα στην πόρτα. Ανοίγω και δεν βλέπω κανέναν (ήταν που δούλευε ο απορροφητήρας, τσιτσίριζε κι ο γαύρος στο τηγάνι..) θα παράκουσα, μονολόγησα.΄Ημουν έτοιμη να κλείσω όταν άκουσα μια λεπτή φωνούλα να μου συστήνεται ...
-"Hello! I΄m Kitty" μου είπε ένα τρισχαριτωμένο γατί που στέκονταν στο χαλάκι "welcome" της εξώπορτας.
-"Hello Kitty" αποκρίθηκα κι έκανα τόπο να περάσει το γατί, που κάτι μου θύμιζε..
Μ΄ενα σάλτο βρέθηκε στην καρέκλα."Θα της μύρισε ο γαύρος, πεινάει το καημενούλι" σκέφτηκα κι ετοιμάστηκα να την τρατάρω. Στο μυαλό μου ξεπήδησαν χιλιάδες εικόνες ενώ παρατηρούσα το γατί που μπανιάριζε νωχελικά τα μουστάκια του... Εικόνες αυτής της όμορφης μουσούδας που κοσμούσε από ρούχα και παπούτσια μέχρι τσάντες και ομπρέλες. Απίστευτες πόζες σε τετράδια, κοκκαλάκια,  στυλό, σεντόνια, κουβαδάκια, πετσέτες σαγιονάρες... "Μα ναι! Το ξέρω αυτό το γατί ..." σκέφτηκα. "Είναι διάσημο super-model και το αγαπούν τα κορίτσια, μικρά και μεγάλα!"
Απορημένη και χαμένη στις σκέψεις μου, πρόσφερα ένα μεζεδάκι που μόλις είχε βγει απ΄το τηγάνι.
-"Οh! No thank you.." μου είπε νιαουρίζοντας.
-"Α! Μα δε γίνεται πάρτε ένα μεζέ, πρώτη φορά έρχεστε στο σπίτι μας! Would you like a glass of milk?" ρώτησα.
- "No, thank you. The reason that I visited you is clearly professional. Could you bring your tape measure and take my measurements please.."
Υπάκουσα κι άρχισα να σημειώνω στο μπλοκάκι μου ενώ εμφανίστηκε η κόρη μου και της ζήτησε αυτόγραφο, τα είπανε λίγο.. αγνοώ σε ποια γλώσσα.
Λίγα λεπτά αργότερα η Kitty έφυγε, αφήνοντας πίσω της μια παραμυθένια ανάμνηση και λίγες τρίχες στην καρέκλα! Εγώ έμεινα με τη μεζούρα στο χέρι, την απορία στο μάτι , η κόρη μου χοροπηδούσε φωνάζοντας "΄Ηρθεε η Kitty! ΄Ηρθεε η Kitty!" και ο γαύρος σιγοκαίγονταν στο τηγάνι...
Λίγες μέρες αργότερα κατάλαβα τον λόγο της επίσκεψης...








Από τότε με την Kitty αλληλογραφούμε, μας στέλνει κάρτες και e-mails με τα νέα της!
Υποσχέθηκε πως θα μας επισκεφθεί τους επόμενους μήνες (έχει πολλές υποχρεώσεις) και φρόντισα να προμηθευτώ φιλέτο μπακαλιάρου, που απ΄ότι μας έγραψε τον προτιμά !