Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

8 τετραγωνικά...


Πέμπτη 29 του Μάη σήμερα και στην ατμόσφαιρα εξακολουθούν να στροβιλίζονται

αποτελέσματα και ποσοστά.

Αυτό το πράγμα, που κανείς δεν ξέρει να χάνει μόνο ανωριμότητα δείχνει...

Σαν τα μικρά παιδιά, που με ζαβολιές  και πείσμα θέλουν μόνο  νικούν!

Υψώνουν τη φωνή τους, χτυπούν τα ποδαράκια τους, μουτρώνουν και βάζουν τα κλάματα

γιατί θέλουν μόνο να κερδίζουν!


                          " ΄Ελα να τα ξαναβγάλουμε, δεν μετρήσαμε σωστά! "


Τέσσερις μέρες μετά την δεύτερη Κυριακή των εκλογών κι ακόμα μετρούν...

Υπολογίζουν... Μαγειρεύουν και αγωνιούν να μη χάσουν την κουτάλα....



Μόνο 2 μέλη  εμφανιστήκαμε στην Εφορευτική Επιτροπή.

Βγάλαμε τη δουλειά και για τους υπόλοιπους 6...!

Στο εκλογικό τμήμα επικράτησε φιλικό κλίμα συνεργασίας και κάποιοι εκλογικοί

εκπρόσωποι των συνδυασμών βοήθησαν  στα ψηφοδέλτια.

Οι υποψήφιοι περνούσαν κι εύχονταν σε όλους μας "καλή δύναμη", αλλά ούτε ένα

μπουκαλάκι νερό, δεν μας κέρασαν...

Τα αποτελέσματα σε Δήμο και Περιφέρεια εντυπωσίασαν!

Οι δεύτεροι της πρώτης Κυριακής, ήρθαν πρώτοι...




Ευτυχώς, ήρθε η Δευτέρα και παρά την κούραση και τον αποσυντονισμό όλα άρχισαν να

θυμίζουν τους ρουτινιάρικους ρυθμούς...

Είναι φορές που αποζητώ την καθημερινότητα. Λειτουργώ καλύτερα με χρονικά πλαίσια.

Αισθάνομαι ασφαλής κι οργανωμένη και νιώθω ανακούφιση όταν όλα, μπαίνουν σε σειρά.



Καθάρισα το σπίτι και τάισα τ΄ αδεσποτάκια μου...







Φρόντισα τα λουλούδια της βεράντας κι έδιωξα τη σκόνη μακριά..

Θέλω, αυτά τα λίγα, τετραγωνικά να είναι καθαρά και φιλόξενα.

Θέλω να  είναι έτοιμα να δεχτούν οικογένεια και φίλους τις ζεστές νύχτες του Ιούνη...





























Σ΄αυτή τη μικρή βεράντα, κατοικεί κι η λατρεία της κόρης μου.

 Το κουνελάκι μας!

΄Ενα αξιαγάπητο  πλασματάκι, που κοντεύει να κλείσει τέσσερα χρόνια κοντά μας...

Το υιοθετήσαμε τον Σεπτέμβρη του 2010. Τότε έμοιαζε με μια μικρή χνουδωτή μπαλίτσα...

Είναι ο φιλαράκος της κόρης μου...

Του τραγουδάει, του διαβάζει παραμύθια, του λέει τα μυστικά της, τον φροντίζει,

παίζουν ποδόσφαιρο (Ω, ναι!) και βλέπουν παιδικές ταινίες παρεούλα...










Η βεράντα μου, είναι μόλις 8 τετραγωνικά μέτρα, αλλά " Χίλιοι καλοί χωρούν..."

Αν σε βγάλει ο δρόμος  πέρνα για καφεδάκι, ναι;





                                                                                 Καλό Σαββατοκύριακο
                                                                                            "Αννιώ"




Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

Σου βάζω στοίχημα...


Γλύκανε ο καιρός...

Η θερμοκρασία ανέβηκε και σ΄ όλα τα σπίτια ξεκίνησαν οι γενικές καθαριότητες.

Κάτι ήξεραν οι παλιοί που έλεγαν :

" Τ΄ Αη  Δημήτρη τα βάζουν, τ΄ Αη Κωνσταντίνου τα βγάζουν. "

Τι εννοείς δεν κατάλαβες... Τα χαλιά!



Σ΄ όλες τις γειτονιές, βλέπεις φρεσκοπλυμένα χαλιά και στρωσίδια να στεγνώνουν

ξαπλωμένα στον ήλιο.

Οι ντουλάπες και τα συρτάρια ανανεώνονται και τα μπαλκόνια χαμογελούν βαστώντας

πολύχρωμες ανθισμένες γλάστρες.



Μου αρέσει αυτή η αλλαγή.

Νιώθω ν΄ ανανεώνεται ο χώρος, να παίρνει βαθιά ανάσα το σπίτι.

Αλλάζει η εποχή, καλοκαιριάζει...και μαζί της αλλάζει η διάθεση.



Ξεκινούν πολιτιστικές εκδηλώσεις στην πόλη.

Υπαίθριες συναυλίες, παραστάσεις, εκθέσεις, αφιερώματα...

Σημειώνω στο καλεντάρι όλα τα υπέροχα που θα γίνουν και θα΄ μαι εκεί να τ΄απολαύσω.



Χθες, έγινε η αρχή με μια ΄Εκθεση Ζωγραφικής  που επισκέφτηκα με την κόρη μου.

Μια αξιόλογη συλλογή δημιουργιών του Συλλόγου Εικαστικών Τεχνών Κοζάνης.

Μείναμε αρκετή ώρα να παρατηρούμε και να θαυμάζουμε τα απίθανα έργα τους.



Κι έτσι όπως είχα χαθεί στα χρώματα και τα συναισθήματα που γεννούσε η κάθε

δημιουργία, σκέφτηκα να τα φωτογραφίσω και να τα μοιραστώ μαζί σου...

Πάω στοίχημα, πως μόλις φτάσεις στο τέλος της ανάρτησης, θα΄χει μερέψει ο νους σου,

θα΄ χει γλυκάνει το μέσα σου, όπως ακριβώς συνέβει και σε μένα...


                                            ( Κάνε "κλικ" στην πρώτη φωτογραφία)





























































                                Λοιπόν, τι έχεις να πεις....      Το κέρδισα το στοίχημα?





                                                                                                               " Αννιώ " 

Παρασκευή 16 Μαΐου 2014

Μ΄ ένα καράβι...


Ο Μάης στα μισά του και μόνο Μάη δεν θυμίζει.

Ο ήλιος  ίδιος ψεύτης, κάνει τις μπουγάδες να τρέξουν να προφυλαχτούν κάτω

από το υπόστεγο κι η μέρα ξεκινά με 8 βαθμούς Κελσίου...

(....πάνω που έλεγα να μην ξανανοίξω τη θέρμανση )



Οι μέρες κυλούν με σταυρωμένα ψηφοδέλτια στο γραμματοκιβώτιο, με θερμούς

χαιρετισμούς υποψηφίων όπου σταθώ κι όπου βρεθώ και με το χρόνο να μου βγάζει

τη γλώσσα καθώς με προσπερνά και βλέπω την πλάτη του...

Δεν προλαβαίνω...  Κι έχω τόσες δουλειές καρφιτσωμένες στο μπλοκάκι μου.

Κι όλα μένουν πίσω!  Και γκρινιάζω...



Κι άμα γκρινιάζει ο άνθρωπος, μαγνητίζει όλη την αρνητική ενέργεια που΄ρχεται και τον

σκεπάζει σαν μακρύς σκοτεινός μανδύας...

Κι άντε μετά να καταφέρεις, να τον βάλεις στο καλάθι με τ΄ άπλυτα!



Κι όσο σκέφτομαι πως πλησιάζει η Κυριακή των εκλογών γκρινιάζω πιο πολύ.

Θα΄ μαι τακτικό μέλος εφορευτικής επιτροπής.

Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να παρουσιαστώ στις 6 τα χαράματα με την κλήση

της εισαγγελέως, την ταυτότητά μου και την υπομονή διπλωμένη σαν εφημερίδα

παραμάσχαλα.

Αυτό σημαίνει, πως θα με βρει το άλλο πρωί να μετράω σταυρουδάκια, να έχω κάνει

 κομματάκια την εφημερίδα και να θέλω να πέσω για ύπνο σαν να μην υπάρχει αύριο!



΄Ολα αυτά και κάτι ψιλά ακόμα, με κάνουν να θέλω να σταματήσω εδώ, γιατί  η γκρίνια

όπως και  πολλά άλλα,  είναι άκρως μεταδοτική.

Σε πολλές περιπτώσεις δε, μετατρέπεται σε ανίατη ασθένεια... ( Κλάφτα Χαράλαμπε!)



Γι΄ αυτό σήμερα, δεν θα σου πω πολλά...μονάχα θα σου δείξω και θα σε προτρέψω

να φτιάξεις μαζί μου ένα καράβι.

΄Ενα καράβι με λευκά πανιά, ταξιδιάρικο...

Μην βιαστείς να πεις πως δεν θα τα καταφέρεις...  Μην κιοτέψεις!




                       ΄Ελα, να φτιάξουμε μαζί πολλά καράβια που σηκώνουν άγκυρα 

                                           κι έχουν για καπετάνιο τα όνειρά μας...


                      ΄Ελα να φτιάξουμε καράβια που δεν θυμίζουν καταστροφή και θάνατο...















΄Ελα  και μην αργείς...

Θυμήσου, έχεις τα θαλασσόξυλα...

Θα χρειαστείς και λίγο σπάγκο...

Βάλε βότσαλα και πέρνα στο σύρμα  χάντρες θαλασσιές,  για το κακό το μάτι...

΄Ελα, θα τα καταφέρεις!

΄Ολα έτσι ξεκινούν.  Με φτωχά, ταπεινά υλικά...

Με μια σπίθα, μια ελπίδα, ένα όνειρο...

Μην τα παρατάς!



                                                                                                                 "Αννιώ"