Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

Απουσίες...

* Μια φλεγμονή.

* Μια λάθος θεραπεία.

* Επιδείνωση. Πόνος.

* ΠΟΝΟΣ.

* Νέα θεραπεία.

* Αντιβιοτικά, αντιφλεγμονώδη, ισχυρά παυσίπονα...

* Παρενέργειες..

* Υπνηλία, θολούρα, ζάλη, πόνος, ανημπόρια...


Απουσίες στη δουλειά.
Απουσίες στο σεμινάριο.
Απουσία από τη φροντίδα του παιδιού, του σπιτιού...
 

Οικογενειακός συναγερμός!
Ανακατατάξεις και αλλαγές στο ημερήσιο πρόγραμμα τους...
΄Ολοι, δίπλα μου.
Φροντίζουν, κατανοούν, συναισθάνονται κι όταν λέω ευχαριστώ, θυμώνουν!


Που θα πάει...θα περάσει κι αυτό, σκέφτομαι.


Πόσο ήθελα, αυτή η ανάρτηση να΄χει σγουρές χρωματιστές σερπαντίνες..
Και λίγα ανθάκια αμυγδαλιάς...
Θα στο χρωστάω όμως...ναι;




                                                                                                 "Είμαι λίγο καλύτερα"
                                                                                                        **Αννιώ**

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

Αφιερωμένο...

Ok! Βάλε μου απουσία.
 Να ξέρεις όμως, πως είναι δικαιολογημένη...
Είναι γιατί κάθε Φλεβάρη ο νους γυρίζει πίσω και οι σκέψη πλημμυρίζει
από την ύπαρξή της.
Είναι ο μήνας της!
΄Ετσι μου είπε, την πρώτη του Φλεβάρη...
"Μαμά, ήρθε ο μήνας μου!"...και μαζί του, τα γενέθλιά της.

Και τρέχουν οι θύμησες μ΄ ένα ποδοβολητό πίσω στο χρόνο και θυμάμαι...
και γελώ...και συγκινούμαι...και κλαίω...
Απ΄την ώρα που γεννήθηκε κι όσο μεγάλωνε και μεγαλώνει δεν έπαψα να κρατάω "αποδείξεις"...
΄Εχω κρατήσει όσα πιο πολλά μπόρεσα και συνεχίζω...
Είναι ο θησαυρός μου.
Σκέφτομαι πολλές φορές πως όταν γεράσω κι η μνήμη θα΄ναι αδύναμη,
θ΄ανοίγω τα κουτιά και θα ψαχουλεύω όλα εκείνα, που θα με γυρνούν σε στιγμές
πολύτιμες, μοναδικές.
"Τα πρώτα νυχάκια που της έκοψα ενώ κοιμόταν."
"Δυο βλεφαρίδες που βρήκα στο μαξιλαράκι της."
"Το πρώτο φορμάκι που φόρεσε όταν ήρθε στον κόσμο, το σκουφάκι, τα γαντάκια."
"Οι πρώτες φωνούλες που ηχογράφησα και τόσα άλλα.."




Δεκάδες άλμπουμ με φωτογραφίες απ΄ όλες τις στιγμές...
Μπουσουλάει..περπατάει.. τρέχει... φοράει τα παπούτσια μου...
χώνεται μέσα στο φούρνο...μουτζουρώνει τα χέρια της με μαρκαδόρους...
μουτζουρώνει τους τοίχους με μαρκαδόρους...χαϊδεύει ένα γατάκι.. κοιμάται...
είναι καρναβαλάκι... χορεύει...ταϊζει το ψαράκι της πλαστελίνες (!)...
 Αα! κοίτα γράφει τ΄ όνομά της...ζωγραφίζει...γελάει...διαβάζει...λύνει σταυρόλεξα...
θυμώνει...αλλάζει δοντάκια...πρώτη μέρα στο κολυμβητήριο...στο νηπιαγωγείο...
στο πάρτυ...στο κουκλοθέατρο...στον κινηματογράφο...στη θάλασσα...
........



Μεγαλώνει και γυρίζω στα παλιά και τα χαϊδεύω...
΄Εχω ένα τετράδιο, που΄χει για εξώφυλλο ένα ξωτικό που παίζει φλογέρα μέσα στο δάσος.
Εκεί κρατάω όλες τις απορίες και τις απίθανες ερωτήσεις της, τις τρομερές δηλώσεις
και τις σκέψεις της.
΄Ολα σημειωμένα χρονολογικά, που με συγκινούν τόσο πολύ...κάθε φορά!
Θα μοιραστώ μερικά μαζί σου, τα υπόλοιπα τα κρατώ για μένα...


(3 ετών)
Θυμάμαι  την έκφρασή της όταν κατάλαβε, πως τ΄αστεράκια δεν θα μεγαλώσουν
για να γίνουν φεγγαράκια...΄Ολο το προσωπάκι της έγινε δυο απορημένα μάτια.

Θυμάμαι με πόση σοβαρότητα με ρώτησε:
"Μαμά, το χελιδόνι έχει χώρο στη φωλιά του για να βάλει σιδερώστρα?"

Πρωτοχρονιά..."Μαμά τι είναι ο χρόνος? Και που πήγε τώρα, έφυγε?"

-Για πες μου, τι θα γίνεις όταν θα μεγαλώσεις?
-Βάρκαα!

-Μαμά πότε θα μεγαλώσει το στήθος μου? ΄Οταν γίνω 4?
-΄Οχι, όταν γίνεις 14.
-Α! Τόσες μέρες?


(4 ετών)
-Περίμενε παιδί μου να σου εξηγήσω...δεν τα ξέρεις όλα.
-Εγώ τα ξέρω όλα! Είμαι ο Σύμπαν!

-Μαμά, με φαγουρίζει εδώ στα πλευρά μου...Νομίζω θα φυτρώσουν φτερά!
Αύριο θα ξυπνήσω και θα είμαι πουλί ή κότα!
-(!)

-΄Ελα, θα σου κάνω ερωτήσεις για να δω τι ξέρεις για τα ζωάκια.
  Τι κάνει η κατσίκα?
-Κατσικάκια.
-Το πρόβατο?
-Προβατάκια.
-Το γουρούνι?
-Γουρουνιές!

" Μαμά οι μεγάλοι κάνουν προυτ? "

-Θεία ξέρεις, ο Θεός έχει πολύ δουλειά...
-Τι δουλειά έχει παιδί μου?
-Να έχει δουλειά να αποφασίσει τι θα μας κάνει όταν γεννηθούμε...αγόρι ή κορίτσι.
Δουλεύει ασταμάτητα!
-Και τι άλλο κάνει ο Θεός?
-Εε, τις δουλειές που κάνουν οι Θεοί!
(Δυο μέρες μετά η θεία έμαθε..... πως είναι έγκυος!)


(5 ετών)
-Μαμά, να σε ρωτήσω κάτι για το Θεό?
-Πες μου..
-Ο Θεός έχει πολλά μάτια για να βλέπει παντού, έτσι δεν είναι?
-Ακριβώς.
-Πόσα μάτια έχει δηλαδή, 1841 που είναι και μεγάλο νούμερο?
-...(!)

"Μαμά, ο κτηνίατρος πως καταλαβαίνει ότι το σκυλί είναι αγόρι η κορίτσι?"

-Μαμά το μυαλό μου όταν πάω να πω κακιά λέξη μου λέει ΣΤΟΠ!
-Μπράβο παιδί μου, έτσι πρέπει.
-Φαίνεται ότι το μυαλό μου όταν θα μεγαλώσει θα γίνει τροχονόμος!

-Μαμά, τι είναι ορίζοντας?
-Βλέπεις εκεί πέρα..
-Περίμενε, επίσης θέλω να μου πεις τι είναι διάσειση και τι επίτηδες!


(6 ετών)

"Μαμά θέλω να χαϊδέψω ένα δελφινάκι! Θέλω να πάμε στους ωκεανούς και τα Πελάγια!"

-Ααα! Σήμερα είσαι πολύ γκρινιάρα.
-Κι εσύ είσαι αξιοπρεπής!
-Α! Αυτό είναι καλό.
-Ε, τότε είσαι λίγο αξιοπρεπής!

-Μαμά αυτό που βάζεις τώρα στο γλυκό πως το λένε?
-Ινδοκάρυδο.
-Υπάρχει και αγγλοκάρυδο?

-Εε! Μαμά μη βάζεις έτσι τα μαξιλάρια στο κρεβάτι! Πρέπει να υπολογίσεις το εμβαδόν!

-Πως έγινε έτσι η σβήστρα σου?
-Να σου πω...έπεσε κάτω κι έσπασε!
-(!)

-Μαμά αυτό το βιβλίο που διαβάζεις είναι πολύ παλιό!
-Ναι, εκδόθηκε το 1973.
-Ναι το κατάλαβα, γιατί έχει ψιλές και κοντές!


(7 ετών)

-Πρόσεχε στο μπάνιο...Σήμερα καθάρισα, μου΄φυγαν τα χέρια!
-Σου΄φυγαν τα χέρια? Τρομακτικό αυτό..και πως φύτρωσαν κιόλας?

-Μαμά, μ΄αγαπάς?
-Πάντα σ΄αγαπώ...Θέλεις  κάτι?
-Ναι! Ευτυχία!
-Τι εννοείς?
-Θέλω να έχεις ευτυχία!

"Μαμά, θέλω να σου πω κάτι κατάκαρδα! ΔΕΝ ΠΕΙΝΑΩ ΑΛΛΟ!"

"Μαμά, φέρε το κουτί με τα χαρτομάντηλα δίπλα μου. ΄Εχω διαρροή!"

-Μαμά να μου κάνεις μισό γάλα.
-Δεν γίνεται. Πώς θα μεγαλώσεις?
-Ε, σήμερα δεν θα μεγαλώσω!


(8 ετών)

-Που πήγαν τα μολύβια σου?
-Τα έφαγε ο μπούμπουλας!
-Ποιος είναι ο μπούμπουλας?
-Ο μπαμπούλας στα γερμανικά!!

"Αν γνώριζα ένα τζίνι θα του΄λεγα :
*Να μας κάνει αθάνατους!
*Να μέναμε πάντα παιδιά!
*Να ήμασταν όλοι αγαπημένοι και να ζούσαμε στη χώρα των αγαπημένων!

-Μαμά, μπορώ να ξαπλώσω λίγο?
-Περίμενε, να σου φέρω ένα μαξιλάρι..
-Αχ! τι ωραία, όλα τα έχω...κι εξυπηρέτηση!


"Μαμά ξέρεις τι εύχομαι?
Να μην υπήρχαν ευρώ, για να μην είχαμε κρίση και να μην υπήρχαν πλούσιοι και φτωχοί..."




Μεγαλώνει...΄Εγινε εννιά!   9!
Κι εγώ είμαι δίπλα της, να της κρατώ το χέρι, να απαντάω στα "γιατί" της, πάντα. Πάντα!
Και συνεχίζω να συλλέγω "αποδείξεις"...
Ζωγραφιές, σημειώματα, κάρτες, φωτογραφίες, ατάκες, εξυπνάδες, βαθμολόγια...
΄Ολα εκείνα, που όταν θα΄ναι αδύνατη η μνήμη, θα ξεσηκώνουν με τις "φωνές" τους,
 όλες τις στιγμές μαζί της.  ΄Ολες, τις πολύτιμες στιγμές...
Χρόνια Πολλά κορίτσι μου!  Ψυχή μου.
Σ΄αγαπώ πολύ...



                                                                                                                   Αφιερωμένο...
                                                                                                                      "Αννιώ"



Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014

Εικόνες αφήγησης...

Σήμερα δεν θα σε κουράσω με λόγια...

Είναι που τα΄κρυψα σε εικόνες...

Εικόνες που αποτύπωσαν γερές δόσεις ρουτίνας αλλά και χαλάρωσης...

Εικόνες γεμάτες υποχρεώσεις αλλά και στιγμές χαράς...

Εικόνες που αφηγούνται μια συνηθισμένη εβδομάδα δηλαδή, που ίσως...

να μοιάζει και στη δική σου...
























     
Ελπίζω να σου μίλησαν οι εικόνες μου...

Να σου ψιθύρισαν, όλα όσα δεν σου΄γραψα...

                                                                        



                                                                                     Καλό Σαββατοκύριακο!
                                                                                                "Αννιώ"