Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015

ΓΡΑΜΜΗ ΚΟΖΑΝΗ ΕΙΔΟΜΕΝΗ


Η Κυριακή ξημέρωσε μ΄ έναν ζεστό ήλιο που φώτιζε με χαμόγελα την πόλη.

Μέρες πριν, είχαμε κάνει σχέδια για το πρωινό της.

Στην παλιά αποθήκη του σιδηροδρομικού σταθμού ήταν το ραντεβού μας.

Εκεί, όπου η Πρωτοβουλία Κοζάνης για την Αλληλεγγύη στους Πρόσφυγες, είχε

οργανώσει μια σειρά εκδηλώσεων για μικρούς και μεγάλους.

Σκοπός, η συγκέντρωση και κατανομή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για τους

πρόσφυγες στην Ειδομένη του Κιλκίς.







Πολίτες έφταναν συνεχώς, κουβαλώντας ότι και όσα μπορούσαν να διαθέσουν.

Ο κατάλογος αφορούσε κυρίως είδη  υγιεινής, συγκεκριμένα τρόφιμα, σακίδια κι από

ρουχισμό ότι πιο ζεστό...γάντια, σκουφάκια, κασκόλ...






Τα παιδιά διασκέδασαν κι έλαβαν μηνύματα με το διαδραστικό θεατρικό που

παρακολούθησαν, αν και κάποια προτίμησαν να παίξουν ελεύθερα  έξω στον ήλιο,

δίπλα στις γραμμές των τρένων...







Πίσω στο σπίτι, δόθηκε η ευκαιρία ν΄ ανοίξει μια μεγάλη κουβέντα με την κόρη μου.

Παρακολουθεί ειδήσεις, γνωρίζει για τα μεταναστευτικά κύματα όπως και για την

ανεξιθρησκεία.

Με πολύ ενδιαφέρον άκουσα τις σκέψεις αλλά και την δική της αγωνία για τον κόσμο μας.

Η τελευταία ερώτησή της, ήταν:

- "Τι θα΄κανες αν ήσουν εσύ στην πολιτική?"

- "Δεν ξέρω τι ακριβώς θα έκανα...Πάντως θα έκανα γρήγορα"  απάντησα.






Αργά το βράδυ, οι σιωπηλές μου σκέψεις μ΄ έκαναν για άλλη μια φορά να παραδεχτώ

πως παρά τις δυσκολίες, εμείς οι ΄Ελληνες δεν έχουμε χάσει την ψυχή μας.

Κι ας μας καταλογίζουν διάφορα...

Δημιουργούμε, στηρίζουμε, συμμετέχουμε έμπρακτα.

Συναισθανόμαστε τον πόνο του ξεριζωμού,  τις κακουχίες, τον ρατσισμό που

αντιμετωπίζουν  αυτά τα μιλιούνια ανθρώπων, που εξαναγκάστηκαν να φύγουν

και ν΄αφήσουν δίπλα στα χαλάσματα τις ζωές τους..


Είμαι από τους ανθρώπους που υποστηρίζουν το " Κάνε το καλό και ρίξτο στο γυαλό"

κι όχι από αυτούς που λένε, "Ο καλός, καλό δεν βλέπει", πες μου όμως..

Γιατί ενώ είχα κάνει το "καθήκον" μου κι είχα προσφέρει κι εγώ, μια κούτα με αγαθά..

Γιατί ενώ είχα καταφέρει να περάσουν βιωματικά στο παιδί αξίες όπως η αλληλεγγύη,

η προσφορά, η συμπαράσταση...

Γιατί ένιωσα, τόσο λίγη?

Τόσο λίγη...


                                                                                                     "Αννιώ"




Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2015

Κανέλλος!


Είχε διανύσει μόλις 30 μέρες ζωής, όταν τον υιοθετήσαμε.

΄Ενα χνουδένιο πλάσμα, τόσο δα, που ζύγιζε 400 γραμμάρια και χώραγε σ΄ένα

νεροπότηρο. ΄Ηταν υπναράς και χουζούρης
.
Το μοναδικό του ενδιαφέρον ήταν να βρει μια αγκαλιά, μια γωνίτσα, να βολευτεί

και να παραδοθεί για ώρες στον Μορφέα.

Η μικρή μου, τον νανούριζε, του τραγουδούσε, κι ήταν πανευτυχείς που είχε

αποκτήσει επιτέλους μια γάτα!






Τον πρώτο καιρό αγωνιούσαμε για την προσαρμογή του στο νέο περιβάλλον αλλά ο

μικρούλης, μας καθησύχαζε με την συμπεριφορά του...

Για αρχή, τον περιορίσαμε σε 2 χώρους του σπιτιού.

΄Οταν διαπιστώσαμε, πως έβρισκε τον δρόμο για την άμμο και την τροφή του κι όταν

σιγουρευτήκαμε πως από κάθε τρύπα που χώνονταν μπορούσε και να βγει, τότε τον

αφήσαμε να τριγυρίζει ελεύθερος...



Μεγάλωσε, δυνάμωσε κι  η φυσική του περιέργεια τον πέρασε στην επόμενη φάση...

...Στην εποχή, της ζημιόγατας!

Μια κούπα, μια φοντανιέρα, μια σαπουνοθήκη  και μια μαριονέτα ήταν τα πρώτα του

θύματα...




Η μικρή μου δεν έχει μάθει ως τώρα, να σέβεται την αυτονομία που διακρίνει τις γάτες

κι αυτό φαίνεται ξεκάθαρα, στις γρατζουνιές που έχει στα χέρια της...

Αλλά  ΟΛΑ, του τα συγχωρεί!

Είναι το γατάκι της, ο φιλαράκος, η παρεούλα της...

Είναι το πρώτο πλάσμα που τρέχει  ν΄ανταμώσει, μόλις ξυπνήσει το πρωί...

Είναι το τελευταίο φιλί, που θα χαρίσει πριν πει καληνύχτα...







Ο Κανέλλος, - ολοφάνερος ο λόγος για το  όνομα του- τώρα, βρίσκεται σε περίοδο

καθημερινής εκπαίδευσης, όσο κι αν επιμένουν κάποιοι πως αυτό δεν μπορεί να

επιτευχθεί.  ΄Εχω ζήσει με γάτες και ξέρω...

Απλά χρειάζεται επιμονή (πολύ) κι υπομονή (πολύ Χ 2 ).


*Πρέπει να επιμένω για να μάθει πως όταν στρώνουμε τραπέζι, θα περιμένει τη σειρά του

  για το μεζεδάκι του.

*΄Οταν είναι η ώρα του ύπνου, εκείνος πρέπει να σταματήσει τα τρεχαλητά και τα

  παιχνίδια...

*Πρέπει να αντιληφθεί, πως οι κουρτίνες δεν είναι τοίχος αναρρίχησης..(!)

*Να πάρει απόφαση, πως στην παπουτσοθήκη συχνάζουν τα παπούτσια και ΝΑΙ ΕΧΟΥΝ

  ΚΟΡΔΟΝΙΑ, αλλά για άλλη χρήση...

*Να καταλάβει πως ο πάγκος μου, έχει  εργαλεία και δεν είναι γατο-λουνα-παρκ!

*Πρέπει να θυμάται πάντα, πως στο ψυγείο κατοικούν τρόφιμα.. (ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ!)

*Να μην ξεχνάει, πως μέσα στο πλυντήριο συχνάζουν ρούχα.. (ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ!)

*Να μην θεωρεί, την ηλεκτρική σκούπα ως μεγαλόσωμο παμφάγο ζώο, του μέλλοντος!

*Να σταματήσει, να πηδάει στα τζάμια γιατί συνήθως η μύγα είναι απ΄ έξω!

*Να πάψει, να σκάβει το χαλί δεν πρόκειται να ανοίξει λακκούβα με την καμία!

Αυτά κι άλλα πολλαααά, είναι στη λίστα της καθημερινής κι αδιάκοπης εκπαίδευσης του

Κανέλλου και το σίγουρο είναι πως θα πάρει καιρό...






Υπομονή λοιπόν!

Θα περιμένουμε να μεγαλώσει και να ξεπεράσει κάποιες συνήθειες.

Θα κάνουμε κι εμείς, τα στραβά μάτια σε κάποιες καταστροφές κι όλα θα πάνε καλά..

Η αλήθεια είναι, πως έχει γίνει μέλος της οικογένειας και δεν μπορούμε χωρίς αυτόν.

Τον αγαπάμε και τον θέλουμε κοντά μας...










                                                                                                                            "Αννιώ"






Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015

Ζητείται χρόνος


Για να σου πω τη μαύρη αλήθεια μου, διαφωνώ!

Διαφωνώ κι ενίσταμαι...

Δεν μπορεί, μέσα σ΄ όλες τις Παγκόσμιες Ημέρες που γιορτάζουμε τον Σεπτέμβρη,

να μην υπάρχει μια θέση για την Παγκόσμια Ημέρα Συντονισμού.

Ολόκληρος Σεπτέμβρης!

Τριάντα ημέρες νααα, με το συμπάθειο,δεν βρέθηκε μία, για να την  δοξάζουμε

στ΄ όνομα του Συντονισμού?

Πως σκαρφίστηκαν δηλαδή, να φτιάξουν Παγκόσμια Ημέρα κατά της λύσσας, ή για τη

Διατήρηση της Στιβάδας του Όζοντος κι άφησαν απ΄έξω τον Συντονισμό, σ΄ έναν μήνα

που είναι γεμάτος με ξεκινήματα κι αλλαγές?


Φαντάσου τι ωραία που θα ήταν...

Θα κηρύσσονταν καθολική αργία... Θα πραγματοποιούνταν Πανελλαδικοί Εορτασμοί...

Οι τοπικοί άρχοντες θα μοίραζαν ξυπνητήρια...

Τα πιτσιρίκια θ΄ αντιλαμβάνονταν, (λέμε τώρα..) πως το καλοκαίρι τέλειωσε...

Οι γονείς  ψύχραιμοι, θα προγραμμάτιζαν το χειμώνα ...

Που τέτοια τύχη όμως..


Αντί για όλα αυτά, τ΄ απίθανα κι ουτοπικά, ο Σεπτέμβρης μου σέρβιρε μεγάλη μερίδα,

πασπαλισμένη με μπαχάρια της Προστακτικής!

Ξεκίνημα με πλήρες ωράριο στη δουλειά..

(Συντονίσου! Συγκεντρώσου!...)

Αρχή του νέου σχολικού έτους..

(Βάλε ξυπνητήρι! Αγόρασε τα σχολικά! Τις φόρμες, τα παπούτσια...)

Αλλαγή εποχής...

(Μάζεψε τα καλοκαιρινά! Βγάλε τα χειμωνιάτικα! Πλύνε! Δίπλωσε! Σιδέρωσε!

Χάρισε! Αποθήκευσε! Κάνε γενική στο σπίτι! Στρώσε τα χαλιά, ξεκίνησαν οι ψύχρες...)

Κι εκεί, που πήγαμε να μπούμε σε μια σειρά με το πρόγραμμα του σχολείου και του

φροντιστηρίου, να΄σου οι εκλογές... Τετραήμερο για τα πιτσιρίκια!

Ο Αποσυντονισμός στο μεγαλείο του!!


Την τελευταία εβδομάδα του Σεπτέμβρη έψαχνα για  "χρόνο"...

Κοίταξα σ΄όλες τις τσάντες, έψαξα τις τσέπες μου, μπας και παράπεσε κανένα κέρμα,

αλλά δεν βρήκα τίποτα..

Ήθελα να σου δώσω το στίγμα μου, να σου πω "ένα γεια" βρε αδερφέ, αλλά ως και τα

τελευταία μου ψιλά, τα είχα ξοδέψει...






Βλέπεις, ήταν και η βάφτιση της ανιψούδας μου.

Κι είχα, την απόλυτη επιμέλεια στην πρώτη της γιορτή!

Κορδέλες, υφάσματα, κόλλες, χάντρες, τέμπερες, τσόχες, γάζες, κουφέτα, τούλια,

οργάντζες, καρτολίνα, καλάθια, μπουκαλάκια, αυτοκόλλητα, ευχολόγιο, λικέρ, ρακόμελο,

και δεκααααάδες πεταλούδες πέρασαν από τα χέρια μου, για να στολίσω την ξεχωριστή

μέρα της...









Με τούτα και με΄κείνα, ήρθε  Οκτώβρης.

Γύρω μου, εικόνες αρχής φθινοπώρου.

Αγαπημένος μήνας...










Τα γενέθλιά μου φέτος, έπεσαν Τετάρτη.

Μια συνηθισμένη μέρα, καθημερινής τρεχάλας κι αν δεν μου το υπενθύμιζε ο Googlis

με τα γιορτινά εικονίδια του, θα το είχα ξεχάσει...

΄Οπως, τα ξέχασαν και κάποιοι άλλοι και δεν μου ευχήθηκαν...

Αλλά δεν πειράζει, τους καταλαβαίνω.

Οι ευθύνες, οι υποχρεώσεις κι ο αγώνας της καθημερινότητας, γίνονται μανδύας που

σκεπάζουν τη μνήμη.


44 Οκτώβρηδες μετράω φέτος. Περπατώ για τους 45...!




                                                                                                     
                                                                                                           "Αννιώ"