Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014

ΕΚΤΑΚΤΟ...!


Θα θυμάσαι πως στις πρώτες γραμμές της προηγούμενης ανάρτησης σου είχα αναφέρει

για ένα " σκάλωμα " σχετικά με το bazaar.

...Τρεις εβδομάδες πάλευα να βρω άκρη με ότι είχε βρεθεί μπροστά μου και στην ουσία,

ακύρωνε την έκθεση. Μετά από συναντήσεις με προϊσταμένους και  λογιστές, μετά από

ατέλειωτες τηλεφωνικές συνομιλίες με προέδρους και υφισταμένους, λύση δεν βρέθηκε.

Η νομική μορφή που έχει πάρει το Ειδικό Εργαστήρι και δεν επιτρέπει να εκδίδει

αποδείξεις,πράγμα απαραίτητο και αδιαπραγμάτευτο για τις εκθέσεις μας, με ανάγκασε

να έρθω σε επαφή με άλλο Σύλλογο της περιοχής.

Δεν θα σου τo κρύψω, στενοχωρήθηκα πολύ κι αναστατώθηκα σε σημείο που είχα

γίνει μονοδιάστατη.

΄Ολα όσα, είχα οργανώσει, όλα όσα είχα προγραμματίσει τινάχτηκαν στον αέρα και

βρισκόμουν πάλι στο σημείο μηδέν.

Οι μέρες να πλησιάζουν κι εγώ με εκατοντάδες προσφορές αγάπης από όλη την Ελλάδα,

να στέκω πάλι, στο σημείο εκκίνησης.

΄Επρεπε να πάρω γρήγορες αποφάσεις αλλά όχι βιαστικές...
....................................................................................................................................................

Ο Σύλλογος Γονέων Κηδεμόνων και Φίλων Ατόμων με Αυτισμό Νομού Κοζάνης,

ιδρύθηκε το 2006  κι έχει στην αγκαλιά του, 30 παιδιά.

Παιδιά από 6 ετών που έχουν διαγνωστεί με αυτισμό και τα περισσότερα από αυτά,

δεν είναι λειτουργικά.

Η δράση του Συλλόγου είναι αξιοσημείωτη.

΄Εχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης

(ΚΔΑΠμεΑ) και το έχουν επανδρώσει με 12 επιστήμονες για να φροντίζουν, να βοηθούν

και να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους.

Πολύ τακτικά, διοργανώνουν Επιστημονικές Ημερίδες με σκοπό την ενημέρωση και

την  εκπαίδευση των γονέων και κηδεμόνων.

Στόχος και όνειρο  από την γέννηση του Συλλόγου, ήταν να δημιουργηθεί ένα κέντρο

ημερήσιας φροντίδας αλλά κι ένας ξενώνας για τα παιδιά με αυτισμό, κάτι που με πολύ

κόπο έχουν  καταφέρει με την υποστήριξη του Δήμου, μιας που οι κτιριακές εγκαταστάσεις

θα παραδοθούν στις αρχές της άνοιξης.

΄Ολα όσα έχουν καταφέρει εώς σήμερα, απαιτούσε πολύ προσωπική εργασία, χορηγίες

και διαρκής ενημέρωση για τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης.

Συνεχίζουν τη δράση τους με στόχο να ενημερώσουν, να βοηθήσουν και να αγκαλιάσουν

κι άλλες οικογένειες που έχουν παιδιά με αυτισμό.

Συνεχίζουν και θα συνεχίζουν τον αγώνα τους με σκοπό πάντα, το καλό των παιδιών τους.



Σ΄ αυτόν το Σύλλογο θα σταθούμε δίπλα, με το bazaar που θα διοργανώσουμε

στις 7, 8 & 9 του Νοέμβρη. Σ΄αυτούς του γονείς-ήρωες που καθημερινά κι αδιάκοπα

είναι πάνω και δίπλα από τα παιδιά τους, δίνοντας τον δικό τους δύσκολο αγώνα.

Για την ακρίβεια, θα φιλοξενήσουμε και δικές τους δημιουργίες, που θα σμίξουν

με όλα τα δικά μας καλούδια και θα στήσουμε ένα μεγάλο πανηγύρι

αλληλεγγύης κι αγάπης. Μια μεγάλη αγκαλιά...


΄Εχω έρθει σε επαφή με την πρόεδρο του Συλλόγου και τα μέλη του Διοικητικού

Συμβουλίου κι έχουμε τακτοποιήσει κάποια οργανωτικά θέματα, αλλά έχω πολύ

 δρόμο μπροστά μου για να τακτοποιηθούν όλα...

Σκόπευα, μέσα στα πλαίσια του bazaar και με τη βοήθεια μιας αγαπημένης δασκάλας,

να δραματοποιήσω το παραμύθι που μας χάρισε η άγνωστη  μαμά από την Πτολεμαϊδα,

αλλά δεν γίνεται, μιας που τα παιδιά δεν μπορούν να συγκεντρωθούν και

μόνο αναστάτωση θα φέρει..


Νέες σκέψεις λοιπόν, νέα πλάνα και σχέδια που πρέπει να προσαρμοστούν στην

παρούσα κατάσταση.

Μόλις χθες, βρήκα χορηγό για τις αφίσες και τις προσκλήσεις μας.

Ο τυπογράφος δεν μπορούσε να προσαρμόσει τα νέα δεδομένα στην παλιά αφίσα,

(λόγω της ανάλυσης των φωτογραφιών) κι έτσι έστησε μία καινούρια  από την αρχή.


...Μπες στην σελίδα της Δράσης μας, του είπα και πάρε όποια φωτογραφία σε βολεύει...

...Ο χρόνος πιέζει... ΄Ολα αυτά, έπρεπε να είναι έτοιμα...

...Τις επόμενες μέρες πρέπει να σταλούν οι προσκλήσεις και να γίνει η αφισοκόλληση...



΄Αφησε άλλες δουλειές πίσω για να μ΄ εξυπηρετήσει  ( και τον ευχαριστώ πολύ! )

και η αφίσα είναι έτοιμη...


...τις προσκλήσεις  θα τις έχω αρχές της εβδομάδας, στα χέρια μου..


Κάπου εδώ θα σ΄ αφήσω, γιατί έχω πολλά να κάνω...πρέπει να τρέξω,

να ενημερώσω την σελίδα της Δράσης μας,

να αναρτήσω τα νέα έργα από τις φίλες της γειτονιάς,

να τσεκάρω τα μηνύματα, των άστεγων από blog φίλων, που προσφέρουν,

και να πάω στα ΚΤΕΛ να παραλάβω δέματα...



                                                                                                                         "Αννιώ"

 



Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Περισσεύει η καλοσύνη...


Πάνε μέρες που έχω να γράψω.

Η φορτωμένη καθημερινότητα κι ένα  "σκάλωμα" με το bazaar ρούφηξαν όλο το χρόνο μου

και δεν έμεινε στάλα για να φροντίσω το blog.

Ελπίζω τις αμέσως επόμενες μέρες, τα πράγματα να μπουν και πάλι σε σειρά για να

μπορώ να διαχειρίζομαι καλύτερα το 24ωρο, που τώρα τελευταία δεν μου φτάνει...

Δεν ήρθα όμως σήμερα εδώ για να σου γκρινιάξω.

Θεωρώ πως η γκρίνια μαγνητίζει τον αρνητισμό και χειροτερεύει τα πράγματα.

Γι΄ αυτό κι εγώ την πολεμάω με θετική ενέργεια που την αποτελειώνει...

και δεν υπάρχει τίποτα πιο θετικό από έργα ανθρώπων που τους περισσεύει η καλοσύνη...


Ο Μιχάλης Κεραμάρης από το Επταχώρι, ήρθε και με βρήκε  ένα πρωινό για να μου

παραδώσει δικά του  χειροποίητα κομψοτεχνήματα για την έκθεση...

                                                      "Ψηφιδωτό με γραμματόσημα!"

                                                      "Κάδρο με κορμούς και φύλλα.."

                                              "Κλαδί κρανιάς χαραγμένο με σουγιά!"


Οι άστεγες από blog, και φίλες της Δράσης,  Μαρία Σκρέτα και Μελίνα Παπαδοπούλου

από  το Λιτόχωρο Πιερίας, μου έστειλαν ένα κουτί γεμάτο αγάπη...

Ξύλα κοπής, κάδρα, κρεμάστρες, κουτάλες... Με συγκίνησαν.

















Από την Πτολεμαϊδα έφτασαν 35 κόπιες από ένα παραμύθι με χρωμοσελίδες.

Η γραφή, η εικονογράφηση και η έκδοσή του, οφείλεται σε μια άγνωστη μαμά που

έχει αυτιστικό παιδάκι, και την ενέπνευσε  για τη δημιουργία του παραμυθιού...




΄Οταν τα έβγαζα όλα από τις συσκευασίες τους  για να τα φωτογραφίσω και να τα

αναρτήσω στη σελίδα της Δράσης, ένιωθα τα μάτια μου υγρά...

΄Ανθρωποι, που αφιέρωσαν χρόνο, χρήμα, υλικά και μεράκι για να προσφέρουν...

΄Ανθρωποι που μαζί με την προσφορά, καταθέτουν ένα κομμάτι της καρδιάς τους...

΄Ανθρωποι, που τους περισσεύει η καλοσύνη και την σκορπούν όπου μπορούν...

΄Ανθρωποι που για μια στιγμή οι δρόμοι μας ανταμώνουν κι ίσως να  μην ξαναγίνει ποτέ

αλλά  πάντα θα τους θυμάμαι και θα τους φωνάζω...  Ευχαριστώ!


Τα φωτογράφισα και τα τύλιξα προσεκτικά.

Τα έβαλα  πάλι σε κούτες και τα τοποθέτησα στην αποθήκη που συγκεντρώνουμε όλα τα

καλούδια για την έκθεση.

Εκείνη η γωνιά στην αποθήκη, ξεχειλίζει από αγάπη, καλοσύνη και θετική ενέργεια.



Σ΄εκείνη τη γωνιά έβαλα κι εγώ, τα τελευταία έργα μου για το bazaar του Νοέμβρη.







Σ΄ εκείνη τη γωνιά, που ήδη φιλοξενεί πάνω από 270 δημιουργίες.

Σ΄ εκείνη τη γωνιά που όσο την παρατηρώ, νομίζω πως μου χαμογελά...





                                                                                                                              "Αννιώ"



Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

Πφφ...φλυαρίες...
























Βρε μπας και σε ξεκούφανα με την πολυλογία μου;








                                                                                                                  "Αννιώ"