30 Nοέμβρη. Του Αγίου Ανδρέα, που αντρεύει το κρύο και κάνει το χνώτο να αχνίζει...
Η θερμοκρασία, ρίχνει τα ζάρια και φέρνει ασσόδυο.
Στης εποχής την παρτίδα, δεν "παίζουν" οι εξάρες.
΄Ενας ξεφτισμένος ήλιος βρίσκεται στον ουρανό και παλεύει να μας ζεστάνει...
΄Ωρες μετά, νικάει την πάχνη κι όχι το κρύο...
Τα λιγοστά φύλλα ψυχορραγούν στα κλαδιά των δέντρων και με μια ανάσα
του βοριά, πέφτουν απελπισμένα στη γη.
Το φθινόπωρο φτιάχνει βαλίτσες, βολεύεται σ΄ενα βαγόνι και φεύγει...
Αφήνει χώρο, στον πρώτο γιο του χειμώνα.
Αύριο ξημερώνει Δεκέμβρης, που΄χει το παράνομα "Γιορτάρης",
που φέρνει χιόνι και τον φωνάζουν "Ασπρομηνά".
Τι κι αν μας κάνει να τουρτουρίζουμε, να ξοδεύουμε χαρτομάντηλα...
και να καταπίνουμε σιροπάκι για το βήχα;
Θα τον υποδεχτούμε όπως του πρέπει..
΄Ετσι γιορτινός και λαμπερός που είναι, πως να του αντισταθείς;
Θα ανοίξουμε τις κούτες κι όλο έκπληξη, θα θυμηθούμε τα αλλοτινά στολίδια...
Θα βρεις το τριγωνάκι σου και θα τραγουδάς τα κάλαντα...
Θα φορέσεις τον σκούφο του ΄Αι-Βασίλη και Χο - Χο - Χο! θα χοροπηδάς όλο χαρά...
Θα θυμηθείς τον Σεβαστιανό Μπισμπικούκη, τα ξωτικά, τον Φον Κουραμπιέ,
τον Κόμη Μελομακαρόνη και θα τρέξεις να τους ανταμώσεις ξανά...
Θα στήσω το δέντρο και θα ανοίξω τα κλαδιά του να ξεμουδιάσουν..
Θα΄ρθεις να βάλεις το πρώτο στολίδι και θα ακούμε το ηχοπαραμύθι,
με τους καλικάντζαρους πάνω στις άσπρες χήνες...
Ναι, εκείνο με την βελούδινη φωνή του "Παραμυθά",
και τις λατρεμένες μελωδίες του Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα...
Σιγομουρμουρίζω τους στίχους από την "Αγέλαστη πολιτεία",
στο σημείο που οι καλικάντζαροι φτιάχνουν το μαγικό βοτάνι τους
κι ανυπομονώ να ξημερώσει...
Φέγγαρο-φέγγαρο-φέγγαρο-σκόνη
μερμηγκοβότανο και δεντρολιβανιά
την παίρνουνε και κάνουνε μαντζούνα
και ύστερα τη βάζουνε να βράζει..
Δεκαοχτώ μερόνυχτα
σε σιγανή φωτιά...
Νύχι αρκούδας και δόντι καρχαρία
φούντα απ΄της γοργόνας τα πράσινα μαλλιά
τα παίρνουνε και κάνουνε μαντζούνα
και ύστερα τη βάζουνε να βράζει...
Δεκαοχτώ μερόνυχτα
σε σιγανή φωτιά...
Καλό μήνα!
Αννιώ
υγ. Με δυο "κλικ" είσαι στο παραμύθι.
Η θερμοκρασία, ρίχνει τα ζάρια και φέρνει ασσόδυο.
Στης εποχής την παρτίδα, δεν "παίζουν" οι εξάρες.
΄Ενας ξεφτισμένος ήλιος βρίσκεται στον ουρανό και παλεύει να μας ζεστάνει...
΄Ωρες μετά, νικάει την πάχνη κι όχι το κρύο...
Τα λιγοστά φύλλα ψυχορραγούν στα κλαδιά των δέντρων και με μια ανάσα
του βοριά, πέφτουν απελπισμένα στη γη.
Το φθινόπωρο φτιάχνει βαλίτσες, βολεύεται σ΄ενα βαγόνι και φεύγει...
Αφήνει χώρο, στον πρώτο γιο του χειμώνα.
Αύριο ξημερώνει Δεκέμβρης, που΄χει το παράνομα "Γιορτάρης",
που φέρνει χιόνι και τον φωνάζουν "Ασπρομηνά".
Τι κι αν μας κάνει να τουρτουρίζουμε, να ξοδεύουμε χαρτομάντηλα...
και να καταπίνουμε σιροπάκι για το βήχα;
Θα τον υποδεχτούμε όπως του πρέπει..
΄Ετσι γιορτινός και λαμπερός που είναι, πως να του αντισταθείς;
Θα ανοίξουμε τις κούτες κι όλο έκπληξη, θα θυμηθούμε τα αλλοτινά στολίδια...
Θα βρεις το τριγωνάκι σου και θα τραγουδάς τα κάλαντα...
Θα φορέσεις τον σκούφο του ΄Αι-Βασίλη και Χο - Χο - Χο! θα χοροπηδάς όλο χαρά...
Θα θυμηθείς τον Σεβαστιανό Μπισμπικούκη, τα ξωτικά, τον Φον Κουραμπιέ,
τον Κόμη Μελομακαρόνη και θα τρέξεις να τους ανταμώσεις ξανά...
Θα στήσω το δέντρο και θα ανοίξω τα κλαδιά του να ξεμουδιάσουν..
Θα΄ρθεις να βάλεις το πρώτο στολίδι και θα ακούμε το ηχοπαραμύθι,
με τους καλικάντζαρους πάνω στις άσπρες χήνες...
Ναι, εκείνο με την βελούδινη φωνή του "Παραμυθά",
και τις λατρεμένες μελωδίες του Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα...
Σιγομουρμουρίζω τους στίχους από την "Αγέλαστη πολιτεία",
στο σημείο που οι καλικάντζαροι φτιάχνουν το μαγικό βοτάνι τους
κι ανυπομονώ να ξημερώσει...
Φέγγαρο-φέγγαρο-φέγγαρο-σκόνη
μερμηγκοβότανο και δεντρολιβανιά
την παίρνουνε και κάνουνε μαντζούνα
και ύστερα τη βάζουνε να βράζει..
Δεκαοχτώ μερόνυχτα
σε σιγανή φωτιά...
Νύχι αρκούδας και δόντι καρχαρία
φούντα απ΄της γοργόνας τα πράσινα μαλλιά
τα παίρνουνε και κάνουνε μαντζούνα
και ύστερα τη βάζουνε να βράζει...
Δεκαοχτώ μερόνυχτα
σε σιγανή φωτιά...
Καλό μήνα!
Αννιώ
υγ. Με δυο "κλικ" είσαι στο παραμύθι.