Δεν ξέρω πως μπορεί να το αντιμετωπίζεις εσύ..
..εγώ πάντως όταν αρρωσταίνω γίνομαι "θηρίο μέσα στο κλουβί".
Ο αποκλεισμός από τα καθημερινά με χειροτερεύει κι η διάθεση σέρνεται στο πάτωμα.
Δεν τη μπορώ την απραξία, σου το΄χω πει;
Tις πρώτες μέρες ήμουν διαρκώς ξαπλωμένη και μετρούσα τις ώρες για την επόμενη κάψουλα.
Εννιά κάψουλες το 24ωρο.
Σημείωνα τους χρόνους για να μην μπερδεύομαι και βυθιζόμουν συνεχώς σε άστατους ύπνους.
Δεν άντεχα τις παρενέργειες και το μυαλό μου είχε γίνει "σούπα" από τη θολούρα και τη διπλωπία.
Πήρα την απόφαση ν΄αντέξω λίγο παραπάνω τον πόνο και έκοψα τα παυσίπονα.
Λίγο καλύτερα...
Μείον δύο κάψουλες, πήγα στις επτά.
Οι μέρες περνούσαν έξω από το παράθυρο κι εγώ τις παρακολουθούσα ανήμπορη και θλιμμένη.
΄Οταν ένιωσα λίγο πιο δυνατή σηκώθηκα και τριγύριζα μέσα στο σπίτι προσπαθώντας
να γίνω παραγωγική και να προσφέρω.
΄Οχι, δεν ασχολήθηκα με δημιουργίες. Δεν είχα κουράγιο...
΄Ασε που η έμπνευση είχε ρίξει δυο αλλαξιές σ΄ ένα σάκο κι είχε μετακομίσει..
Ψαχούλευα και τακτοποιούσα συρτάρια και ντουλάπια.
΄Εβαλα σε σειρά τις αποδείξεις για την εφορία..
Ξεκαθάρισα κι ανανέωσα τα μπαχαρικά...
Οργάνωσα τη θήκη με τα καλώδια τους φορτιστές και τα εργαλεία...και άλλα διάφορα.
΄Ισα να αισθάνομαι, πως έτσι όπως μπαίνουν όλα στη σειρά, έτσι θα τακτοποιηθεί και το
"μέσα" μου και δεν θα νιώθω τόσο άχρηστη και λυπημένη.
Είχα τόσο μεγάλη ανάγκη να βγω έξω και να ρουφήξω δυο τζούρες άνοιξη...
Αφού πέρασαν δέκα μέρες κι έκανα νέα επίσκεψη στη γιατρό, επέστρεψα στη δουλειά.
Είχα τόσο μεγάλη χαρά που περπατούσα πηγαίνοντας στη δουλειά μου και πίστευα
πως όλα σιγά-σιγά, θα αποκτούσαν φυσιολογικούς ρυθμούς.
Μια στριμωγμένη κατάσταση εκεί, είχε χαλάσει το καλό κλίμα συνεργασίας που συνήθως
επικρατεί και δεν μπορούσε να με αφήσει ανεπηρέαστη.
Γύρισα σπίτι με το στομάχι "κόμπο".
Δεν άντεχα άλλη πίεση.
Πάνω που είχα πάρει μια ανάσα, μαύρες σκέψεις με ξανακύκλωσαν.
Η κακή μου διάθεση, αντέγραφε τον Μάρτη που φορούσε μάλλινη μπλούζα, έπιανε ψιλή
κουβέντα με φλύαρους βοριάδες και σκορπούσε όλο θράσος χιονονιφάδες!
Μετά από σκέψη αποφάσισα, να μη σπαταλάω την ενέργειά μου σε θέματα
που δεν μπορώ και δεν έχω την δικαιοδοσία να διορθώσω ή να βελτιώσω.
Η αλήθεια είναι πως το "θέμα", το αντιμετώπισα με λίγη παραπάνω τρέλα στην
προσπάθεια μου να αμυνθώ...και να σου πω κάτι; ΄Επιασε!
Οι μέρες περνούσαν με φοβισμένους ήλιους και μουτρωμένα σύννεφα...
Σιγά-σιγά έβρισκα τους ρυθμούς μου κι άρχισα να επιδίδομαι στα του σπιτιού,
αλλά και σε εκκρεμότητες που περίμεναν να τις πάρω από το χέρι και να τις οδηγήσω
στο σωστό μονοπάτι.
Ασχολήθηκα με τη φροντίδα του παιδιού, που ένιωθα πως είχα προδώσει τις
προηγούμενες μέρες αλλά και με μικρές αλλαγές στο σπίτι για ανανέωση.
![]()
Οι μικρές πρωινές βόλτες βοήθησαν να καθαρίζει το μυαλό κι η διάθεση να βρίσκεται
σε ανοδική πορεία.
Περπατούσα κι άδειαζα...
Περπατούσα και κατάπινα γουλιά-γουλιά την άνοιξη...
...κι έκανα χώρο να΄ρθει να φωλιάσει μέσα μου.
Τις τελευταίες μέρες ο ήλιος δεν είναι ψεύτης κι η υγεία αλλά και η διάθεση μου
έχουν επανέλθει σε φυσιολογικά επίπεδα.
Βοηθάει κι ένα τραγουδάκι που μου "κόλλησε" η μικρή και πιάνω τον εαυτό μου
να το σιγομουρμουρίζει συνέχεια...
Σου το αφιερώνω..
Φτιάχνουν απόψε με κουρέλια και σανίδια
έναν συνοικισμό αυτόνομο
Αυτοί που ψάχνουν για διαμάντια στα σκουπίδια
και στον υπόνομο
Κι εσύ που ψάχνεις το κουκί και το ρεβύθι
στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε
Φτιάξε μαζί τους το δικό σου παραμύθι
γιατί χανόμαστε
Μες το δικό σου παραμύθι ξαναβρές το
το ξεχασμένο μονοπάτι σου
Και ξαναχάστο, ξαναβρές το, ξαναπές το
το τραγουδάκι σου...........
Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι
" Πολλά φιλιά
Αννιώ"
..εγώ πάντως όταν αρρωσταίνω γίνομαι "θηρίο μέσα στο κλουβί".
Ο αποκλεισμός από τα καθημερινά με χειροτερεύει κι η διάθεση σέρνεται στο πάτωμα.
Δεν τη μπορώ την απραξία, σου το΄χω πει;
Tις πρώτες μέρες ήμουν διαρκώς ξαπλωμένη και μετρούσα τις ώρες για την επόμενη κάψουλα.
Εννιά κάψουλες το 24ωρο.
Σημείωνα τους χρόνους για να μην μπερδεύομαι και βυθιζόμουν συνεχώς σε άστατους ύπνους.
Δεν άντεχα τις παρενέργειες και το μυαλό μου είχε γίνει "σούπα" από τη θολούρα και τη διπλωπία.
Πήρα την απόφαση ν΄αντέξω λίγο παραπάνω τον πόνο και έκοψα τα παυσίπονα.
Λίγο καλύτερα...
Μείον δύο κάψουλες, πήγα στις επτά.
Οι μέρες περνούσαν έξω από το παράθυρο κι εγώ τις παρακολουθούσα ανήμπορη και θλιμμένη.
΄Οταν ένιωσα λίγο πιο δυνατή σηκώθηκα και τριγύριζα μέσα στο σπίτι προσπαθώντας
να γίνω παραγωγική και να προσφέρω.
΄Οχι, δεν ασχολήθηκα με δημιουργίες. Δεν είχα κουράγιο...
΄Ασε που η έμπνευση είχε ρίξει δυο αλλαξιές σ΄ ένα σάκο κι είχε μετακομίσει..
Ψαχούλευα και τακτοποιούσα συρτάρια και ντουλάπια.
΄Εβαλα σε σειρά τις αποδείξεις για την εφορία..
Ξεκαθάρισα κι ανανέωσα τα μπαχαρικά...
Οργάνωσα τη θήκη με τα καλώδια τους φορτιστές και τα εργαλεία...και άλλα διάφορα.
΄Ισα να αισθάνομαι, πως έτσι όπως μπαίνουν όλα στη σειρά, έτσι θα τακτοποιηθεί και το
"μέσα" μου και δεν θα νιώθω τόσο άχρηστη και λυπημένη.
Είχα τόσο μεγάλη ανάγκη να βγω έξω και να ρουφήξω δυο τζούρες άνοιξη...
Αφού πέρασαν δέκα μέρες κι έκανα νέα επίσκεψη στη γιατρό, επέστρεψα στη δουλειά.
Είχα τόσο μεγάλη χαρά που περπατούσα πηγαίνοντας στη δουλειά μου και πίστευα
πως όλα σιγά-σιγά, θα αποκτούσαν φυσιολογικούς ρυθμούς.
Μια στριμωγμένη κατάσταση εκεί, είχε χαλάσει το καλό κλίμα συνεργασίας που συνήθως
επικρατεί και δεν μπορούσε να με αφήσει ανεπηρέαστη.
Γύρισα σπίτι με το στομάχι "κόμπο".
Δεν άντεχα άλλη πίεση.
Πάνω που είχα πάρει μια ανάσα, μαύρες σκέψεις με ξανακύκλωσαν.
Η κακή μου διάθεση, αντέγραφε τον Μάρτη που φορούσε μάλλινη μπλούζα, έπιανε ψιλή
κουβέντα με φλύαρους βοριάδες και σκορπούσε όλο θράσος χιονονιφάδες!
Μετά από σκέψη αποφάσισα, να μη σπαταλάω την ενέργειά μου σε θέματα
που δεν μπορώ και δεν έχω την δικαιοδοσία να διορθώσω ή να βελτιώσω.
Η αλήθεια είναι πως το "θέμα", το αντιμετώπισα με λίγη παραπάνω τρέλα στην
προσπάθεια μου να αμυνθώ...και να σου πω κάτι; ΄Επιασε!
Οι μέρες περνούσαν με φοβισμένους ήλιους και μουτρωμένα σύννεφα...
Σιγά-σιγά έβρισκα τους ρυθμούς μου κι άρχισα να επιδίδομαι στα του σπιτιού,
αλλά και σε εκκρεμότητες που περίμεναν να τις πάρω από το χέρι και να τις οδηγήσω
στο σωστό μονοπάτι.
Ασχολήθηκα με τη φροντίδα του παιδιού, που ένιωθα πως είχα προδώσει τις
προηγούμενες μέρες αλλά και με μικρές αλλαγές στο σπίτι για ανανέωση.
Οι μικρές πρωινές βόλτες βοήθησαν να καθαρίζει το μυαλό κι η διάθεση να βρίσκεται
σε ανοδική πορεία.
Περπατούσα κι άδειαζα...
Περπατούσα και κατάπινα γουλιά-γουλιά την άνοιξη...
...κι έκανα χώρο να΄ρθει να φωλιάσει μέσα μου.
Τις τελευταίες μέρες ο ήλιος δεν είναι ψεύτης κι η υγεία αλλά και η διάθεση μου
έχουν επανέλθει σε φυσιολογικά επίπεδα.
Βοηθάει κι ένα τραγουδάκι που μου "κόλλησε" η μικρή και πιάνω τον εαυτό μου
να το σιγομουρμουρίζει συνέχεια...
Σου το αφιερώνω..
Φτιάχνουν απόψε με κουρέλια και σανίδια
έναν συνοικισμό αυτόνομο
Αυτοί που ψάχνουν για διαμάντια στα σκουπίδια
και στον υπόνομο
Κι εσύ που ψάχνεις το κουκί και το ρεβύθι
στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε
Φτιάξε μαζί τους το δικό σου παραμύθι
γιατί χανόμαστε
Μες το δικό σου παραμύθι ξαναβρές το
το ξεχασμένο μονοπάτι σου
Και ξαναχάστο, ξαναβρές το, ξαναπές το
το τραγουδάκι σου...........
Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι
" Πολλά φιλιά
Αννιώ"
