Κυριακή 28 Απριλίου 2013

Η ζωγραφιά της...

Είναι φορές που οι αγωνίες έρχονται μαζεμένες και θυμίζουν φορτωμένα σύννεφα...
Για μέρες περπατούσα τα πρωινά ψάχνοντας το μαγικό χαρτί:
 ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ  2ΔΩΜ.-Σ/ΚΟΥΖ-WC-ΑΠΟΘΗΚΗ...Η απογοήτευση είχε βολευτεί για τα καλά στο στομάχι μου ,γνέθοντας ένα μεγάλο κουβάρι. Η αγωνία μου πήρε άλλη μορφή κι άλλες διαστάσεις όταν ο πατέρας μου νοσηλεύτηκε. Τότε όλα έγιναν πιο μικρά ...κι ασήμαντα.

Η καθημερινότητα αποδιοργανώθηκε γεμίζοντας εικόνες από σωληνάκια, βελόνες και έντονη μυρωδιά νοσοκομείου. Κάπου εκεί ήρθε μουσαφίρισσα η ανησυχία και θρονιάστηκε, κάνοντας τη σκέψη να γυρίζει, εκεί, ξανά και ξανά στους λευκούς θαλάμους. Την ακολούθησε η θλίψη που σε στροβιλίζει σε μια σκοτεινή δίνη με απίστευτο βάθος...σε ρουφάει, σε κυριεύει, και δε σ΄αφήνει μέχρι να παραιτηθείς. Πώς να ξεφύγεις? ΄Εχει πελώρια δύναμη...
Κλείδωσα. Λούφαξα.

- Μαμά, πότε θα τελειώσεις το μανιταρόσπιτο? Είναι λυπημένο που δεν το ράβεις...
(΄Ενα μανιταρόσπιτο έστεκε μισοραμένο για μέρες στον πάγκο μου...)
- Δεν έχω κέφι, παιδί μου...

Λειτουργούσα ίσα ν΄ανταπεξέλθω στις καθημερινές υποχρεώσεις...΄Επειτα βάλθηκα να  "ξεκαθαρίζω" ντουλάπες και συρτάρια...χάρισα, πέταξα, ανακύκλωσα με σκοπό να απασχολώ τα χέρια που αρνούνταν να πιάσουν βελόνες και ψαλίδια. Με σκοπό να ναρκώνω το μυαλό που στριφογυρνούσε σε σκοτεινές σκέψεις...Κι οι μέρες κυλούσαν γεμάτες αγωνία περιμένοντας τα μελλούμενα από εξετάσεις, μικροσκόπια και θερμόμετρα. Κι οι νύχτες ήταν βουτηγμένες σ΄ όνειρα κάνοντας τα βλέφαρα ν΄ανοίγουν πολύ πριν κουδουνίσει το ξυπνητήρι...

- ΄Ελα μαμά, πάμε μια βόλτα κοίτα πόσο ωραίο καιρό έχει...(Απομεσήμερο της περασμένης Κυριακής, είχε γαντζώσει τα χέρια της στα δικά μου και με κοιτούσε ικετευτικά...)
Βγήκαμε, δεν ήθελα να της χαλάσω το χατήρι. Τόσες μέρες προσπαθούσα να της κρύψω τη θλίψη μου. Μιλούσα χαμηλόφωνα στο τηλέφωνο και φορούσα χαμόγελα και αδιάφορο ύφος στις ερωτήσεις της. Δεν ήθελα να τη φορτώσω με λεπτομέρειες για την κατάσταση του παππού της...Μα πως να κρυφτείς από τα παιδιά...Οι κεραίες τους πιάνουν τα συναισθήματα στον αέρα. Αποκωδικοποιούν εκφράσεις και βλέμματα. Αναγνωρίζουν και μεταφράζουν τον ήχο της φωνής και τις κινήσεις του σώματος. ΄Εχουν κορυφαίο ένστικτο...είναι μικροί θεοί ανάμεσά μας...΄Ετσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα!

Η βόλτα μας ήταν μεγάλη, περπατήσαμε πολύ κι άνοιξαν τα παράθυρα για να΄ρθει η άνοιξη μέσα μας.
Χάρηκα μαζί της, παρασύρθηκα στη λιακάδα του Απρίλη...Περπατούσαμε και χαζεύαμε το πράσινο χαλί της γης, τ΄αγριολούλουδα, τις πεταλούδες και τις παπαρούνες... Ενθουσιάστηκε όταν μας βρήκε το δειλινό και σταθήκαμε ακίνητες να ακούσουμε τ΄αηδόνια που΄χαν ξεκινήσει το τραγούδι τους...
Λίγο πριν επιστρέψουμε στο σπίτι, είδαμε έναν γκιώνη κι ανακαλύψαμε την φωλιά του που΄ταν στην κουφάλα μιας γέρικης καρυδιάς! ΄Ηταν μια υπέροχη βόλτα, φωτεινή, χρωματιστή, μυρωδάτη...

Λίγο αργότερα της έφτιαξα κρέπες , που τόσο της αρέσουν ενώ εκείνη ήταν στο δωμάτιο της και ζωγράφιζε...
- Στη χαρίζω τη ζωγραφιά μου, είναι " Ο δρόμος για το κάστρο της ευτυχίας" μου είπε...


Πήρα τη ζωγραφιά της στα χέρια μου που΄χε ξεκάθαρα τα ίχνη της βόλτας μας. Στην αρχή του δρόμου στέκαμε μαζί, εγώ κι εκείνη χαμογελαστές, ενώ γύρω μας είχε δέντρα, φωλιές πουλιών και λουλούδια. ΄Επειτα ο δρόμος συνέχιζε γυμνός με στροφές χωρίς ιδιαίτερες εντάσεις. ΄Αγνωστος δρόμος, αδιάβατος, που οδηγούσε στο "κάστρο της ευτυχίας" με την ταμπέλα "Σας περιμένω" !!

Πόση σοφία μπορεί να κρύβουν τα παιδιά γνωρίζοντας πως ο δρόμος της ζωής , που΄χει προορισμό την ευτυχία , έχει στροφές?
Πόση χαρά μπορεί να νιώθουν στην αφετηρία του, βιώνοντας μόνο το παρόν?
Πόση καρτερικότητα μπορεί να δείξουν,  μπροστά στο άγνωστο?
Βούρκωσα, η ζωγραφιά της μ΄έβαλε σε σκέψεις. ΄Οταν αποκοιμήθηκε, έμεινα να την αποκρυπτογραφώ και να την κοιτάζω...

Την επομένη, αφού την άφησα στο σχολείο βρήκα τη δύναμη να πιάσω τη βελόνα μου. Αποτέλειωσα το μανιταρόσπιτο και το χάρισα στο Ευάκι μου, τη γειτόνισσα μου, αυτή τη μελωμένη ύπαρξη με τη μελωδική φωνή, που θα μου λείψει πολύ...

Δυο μέρες μετά έστειλα μερικά χειροποίητα μπρελόκ για το φιλοζωικό bazaar της SAPT.HELLAS στην Κυψέλη...


Αυτές τις μέρες,  φτιάχνω πασχαλινές λαμπάδες και μαξιλάρια για νονούς, νονές και όχι μόνο...






Το΄ξερα από καιρό, αλλά για άλλη μια φορά διαπίστωσα πως αυτή μικρή καταφερτζού είναι η κινητήρια δύναμή μου. Μ΄έχει "σώσει"  κι άλλες φορές , χωρίς να το γνωρίζει...
Το΄ξερα πως οι κατασκευές είναι η διαφυγή μου ...
Το΄ξερα πως αυτός είναι ο δικός μου τρόπος να νικώ την θλίψη...





Τα σχόλια σας στην προηγούμενη ανάρτηση με συγκίνησαν ιδιαίτερα. 
Σας ευχαριστώ από καρδιάς για όλες τις ευχές σας...
Σας ευχαριστώ και σας στέλνω μια πελώρια αγκαλιά κι ένα φιλί.    

                                                                                                                                       Αννιώ 

Υγ. Εξακολουθώ να ελπίζω και να προσμένω  καλά νέα...γενικώς!







  

30 σχόλια:

  1. ...να σαι καλα Αννιω μου..ολα του Θεου θα γινουν..να χεις Δυναμη και Πιστη..και Υπομονη σαν το Πουλαρι που κουβαλουσε τον Κυριο..να τον χαιρεσαι τον μικρο ζωγραφο σου..υπεροχες δημιουργιες..χρονια πολλα..ο Κυριος μαζι σου..σε φιλω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σού εύχομαι Αννούλα μου,πολύ γρήγορα νά ξεπεραστούν όλα τά προβλήματα πού σέ βρήκαν.Συγκινήθηκα,μού θύμισες καταστάσεις άσχημες πού πέρασα μέ τήν μητέρα μου.Ο Θεός νά σού δώση δύναμη νά τά αντιμετωπίσης.Περαστικά στόν παππού σας καί γρήγορα.Πολύ όμορφες οι δημιουργίες σου!!Καλή Μ.Εβδομάδα!!Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!...........αχ καλη μου γι αυτο σ εχασα?.....ολα θα πανε καλα κ το ξερουμε πως στο τελος θα περασει κι αυτο.........αυτες τις αγιες μερες ολοι δοκιμαζονται με διαφορους τροπους.....περσι τετοια μερα τετοια ωρα ετρεχα την μικρη μου στο νοσοκομειο για ραμματα στο κεφαλι.........αστα να παν σημερα αναψα ολοκληρη λαμπαδα που γλυτωσε το παιδακι μου κ το ματι του.........εμεινε ενα σημαδι να θυμιζει...........ακριβως πανω απ το φρυδι φθηνα την γλυτωσαμε κ αυτη την φορα..........ομως αυτη ηταν που μου δωσε δυναμη εκεινο το βραδυ εκεινη υπεφερε κ γω εκλαιγα ενω η ιδια ουτε κιχ........απ αυτα αντλουμε δυναμη..........τα χαριτωνει ο Θεος.......κ φυσικα ολες μας ασχολουμαστε με τις κατασκευες για τον ιδιο λογο για να μην σαλταρουμε απ την ρουτινα........ν απασχολουμε το μυαλο μας με κατι "ασημαντο"..........που μας ξεφορτιζει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είναι πολύ περίεργο (και μεγαλειώδες) να δημιουργείς συναισθήματα σε ανθρώπους που δεν γνωρίζεις... Ειλικρινά, μέσα από την καρδιά μου, εύχομαι ό,τι καλύτερο -κυρίως για τον πατέρα σου- και μετά για όλα τα υπόλοιπα...
    Πολύ όμορφες οι δημιουργίες σου!!!
    Και η ζωγραφιά... υπέροχη!!!
    Σε φιλώ πολύ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όλα θα πάνε καλά κι η κάθε δοκιμασία θα είναι περαστική!
    Μη ξεχνάς ότι μετά τα Πάθη έρχεται η Ανάσταση!
    Όσο για τις δημιουργίες σου είναι εξαιρετικές!
    Φιλιά και καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το Κάστρο της Ευτυχίας είναι εκεί και σε περιμένει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αννιώ μου όλοι νοιώθουμε την θλίψη σου , το φτερούγισμα του φόβου σου και είναι αλήθεια ότι το ένστικτο του παιδιού είναι αλάνθαστο.
    Μέσα από την καρδιά μου σου εύχομαι να έχεις το καλό νέο που περιμένεις.
    Καλή Μεγάλη Εβδομάδα.
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. γεωργια4/29/2013 8:40 π.μ.

    Tα παιδια ζωγραφιζουν στον τοιχο...δυο καρδιες κι εναν ηλιο στη μεση...παιρνω φως απ τον ηλιο και φτιαχνω την αγαπη και μου λες ...πως σ αρεσει.....!!!Ειναι υπεροχο που μπορεις και την ακους , τη διαβαζεις, εστω και μεσα απο τις ζωγραφιες της, το πιο σημαντικο ειναι να ακουμε και να καταλαβαινουμε τα παιδια μας γιατι ειναι ο καθρεφτης μας .Ο καθρεφτης της ψυχης μας....!!Να χαιρεσαι την κορουλα σου και ειμαι σιγουρη οτι στη ζωη σας η μια θα παιρνει δυναμη απο την αλλη συνεχως!!!Μην ξεχνας να χαμογελας!Καλη μεγαλη εβδομαδα να εχουμε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. γεωργια4/29/2013 8:41 π.μ.

    Το μαξιλαρι Τασος ισως ειναι το πιο ομορφο που εχω δει μεχρι τωρα στις δημιουργιες σου!!!!
    Συντομα θα φτιαξουμε και ενα για τον γιο μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αννούλα,εύχομαι να ξεπεραστούν τα προβλήματα του πατέρα σου,να ηρεμήσεις,να συνέλθεις να χαρείς.Απόλαυσε τα μηνύματα που σου στέλνει το παιδί σου και συνέχισε...
    Στο συνιστά κάποια που βιώνει μία Μεγάλη απώλεια και καταλαβαίνω τις αγωνίες σου
    Σε φιλώ Καλή ΑΝάσταση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Συγκινήθηκα ακόμα μια φορά.. τελικά πόσο μεγαλείο κρύβεται πίσω απο τον ερχομό ενός παιδιού στην ζωή μας! Πάντα πίστευα πως όσες δυσκολίες και αν έχεις ένα παιδί πάντα θα σου δίνει δύναμη να συνεχίζεις. Η κινητήριος δύναμη για τα πάντα.. και ο άνθρωπος έχει απίστευτη δύναμη, απλά δεν την γνωρίζει..

    Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα σου εύχομαι! Με άπειρες τέτοιες όμορφες βόλτες με το παιδάκι σου και ημέρεες γεμάτες δημιουργία!

    Σε φιλώ γλυκά <3



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μου αρέσει πολύ να σε διαβάζω, τυχερό το παιδάκι σου που σε έχει δίπλα του.Καιτώρα θα σου μιλήσω σαν ..ειδική.Στη Σχολή Καλών Τεχ. κάναμε και ψυχολογία χρωμάτων και σχεδίου που με βοήθησε αυτό το μάθημα πολύ όταν δίδαξα 7 χρόνια σε Λύκειο.Είσαι καλή μάνα φαίνεται κορίτσι μου, μπράβο σου, γιατί η ζωγραφιά του παιδιού σου, τα χρώματα και τα σχήματα δείχνουν το πόσο όμορφα νοιώθει μέσα του. Πρόσεξε το μπλε στη βάση..εκφράζει την σοβαρότητα, την ευθύνη, την γνώση, την εμπιστοσύνη, την εξουσία αλλά και ... την μελαγχολία. Οι ανοικτές αποχρώσεις του πράσινου είναι ενεργειακές και ζωηρές. Η κόρη σου θα γίνει κάτι σημαντικό με τέτοιο χαρακτήρα και ζωντάνια μέσα της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Mε την βοήθεια Του Θεού όλα καλά θα πάνε θα δείς...
    Πιάσε το χέρι της κορούλας σου, χαμογέλα και όλα θα φτιάξουν!
    Σε φιλώ :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Kαλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. εύχομαι ολόψυχα να πάνε όλα καλά, το πιο δύσκολο κομμάτι είναι όταν πρέπει να είμαστε καλά για τους άλλους, γιατί έχουν ανάγκη το χαμόγελό μας και την αισιοδοξία μας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αννιώ μου, εύχομαι ολόψυχα τα καλύτερα.
    Η ζωγραφιά της κόρης σου απλά συγκλονιστική. Κρύβει τόση αλήθεια, τόση σοφία που σε εκπλήσσει... Μακάρι οι κεραίες της να είναι πάντα τόσο ευαίσθητες. Να τη χαίρεσαι και να σε εμπνέει!
    Πολλά φιλιά και μια μεγάλη αγκαλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΚΑΤΕΡΙΝΑ4/30/2013 8:25 μ.μ.

    ...εγώ τώρα τι να πω; πάλι συγκινήθηκα ...όλα γίνονται για κάποιο λόγο και το πιο σημαντικό είναι να βρίσκουμε το δρόμο ...είσαι πολύ τυχερή που έχεις το κοριτσάκι σου ..τη μικρή σου έμπνευση ..γιατί αν μπερδευτείς σου δείχνει πως να βρεις την άκρη και να συνεχίσεις, με μικρά αλλά πολύ σημαντικά πράγματα ..όπως μια βόλτα..εύχομαι πάντα να ανακαλύπτεις την δύναμη μέσα από τα μάτια και το χαμόγελό της..όλα καλά θα πάνε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αννιώ καλησπέρα.
    Κατ'αρχήν να σου ευχηθώ ολόψυχα να αναρρώσει γρήγορα ο πατέρας σου ώστε να λάβει τέλος η μεγάλη σου αγωνία.
    Κατά δεύτερον με την πολύ συγκινητική σου ανάρτηση να πω κι εγώ με τη σειρά μου πως με έκανες να διαπιστώσω ξανά το πόσες φορές παίρνουμε πόση δύναμη από τα μικρά πλασματάκια που φέραμε στη ζωή.

    Εύχομαι τα καλύτερα σε κάθε τομέα της ζωής σου!

    Καλή Ανάσταση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αννιώ μου... συγκινήθηκα, ανατρίχιασε μέχρι και το κεφάλι μου.
    Ειδικά σαν είδα τη ζωγραφιά και διάβασα και την περιγραφή σου..
    Δεν έχω λόγια. Εύχομαι μόνο να γίνει ο μπαμπάς πάλι καλά, να σαλπάρουν οι στεναχώριες σου σαν καραβάκια, να χαμογελάσεις Αννιώ μου!! Αυτό θέλω, να χαμογελάσεις και είστε καλά :)
    Όλα καλά θα πάνε να το δεις !
    Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα σας εύχομαι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. αχ αυτα τα παιδακια μας πως μας βοηθουν καθε φορα!!ευχομαι ολα να πανε καλα με τον παππου!!Καλη Ανασταση!!!πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά κορίτσι μου,με υγεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αννιώ! Χρόνια πολλά και χρόνια καλά σου εύχομαι. Ξέρω ακριβώς τι περνάς. Το έχω περάσει πολύ πρόσφατα... Το δικό μας τέλος δεν ήταν αίσιο... Δεν άφησα όμως να με ρουφήξει αυτή η "σκοτεινή δίνη με το απίστευτο βάθος" (πραγματικά υπήρξαν στιγμές που ένοιωθα οτι αν αφινόμουν θα βούλιαζα). Σκεφτόμουν όλα τα καλά που είχα γύρω μου, εννοώ τα παιδιά μου και τον άντρα μου. Τα παιδιά με κράτησαν απλά με την ύπαρξή τους. Στεναχωρήθηκα, λυπήθηκα, έκλαψα και κλέω ακόμα. Όμως σε όλη αυτή τη δίνη έχω καταλάβει τι πραγματικά έχει αξία στη ζωή: η υγεία και τα παιδιά. Δεν είναι τυχαίο που ερωτευόμαστε και κάνουμε παιδιά. Αυτά είναι τα δεκανίκια μας τις δύσκολες ώρες.
    Εύχομαι το καλύτερο σε σένα και την οικογένειά σου. Εύχομαι όλα να πάνε καλά!
    Δεν ξέρω αν έχει σημασία για σένα τώρα, όμως αν θελεις πέρνα απο το FauxBilicious να παραλάβεις ένα βραβείο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Χρόνια πολλά!!!Χριστός Ανέστη, ελπίζω και εύχομαι όλα να έχουν πάει καλά!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Tι να πω? Από την καρδιά μου περαστικά !!!
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Καλησπέρα, Χριστός Ανέστη! Η πρώτη ανάρτηση σου που διαβάζω και μου φαίνεται απίστευτο πως ανθρώπους που δεν γνωρίζω πόσο με συγκινούν και τους πονάω. Σου εύχομαι ολόψυχα να πάνε όλα καλά και όπως εσύ τα θες! Πανέμορφες οι δημιουργίες σου και πραγματικά υπέροχη η ζωγραφια της κορούλας σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Τα χρόνια πολλά κι από μένα Άννα!!Ένα βραβειάκι σε περιμένει στο Blog μου...έλα να το πάρεις όποτε θέλεις..:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Αννιώ Χρόνια πολλά και καλώς σε βρήκα!
    Ελπίζω ο μπαμπάκας σου να ειναι καλύτερα τώρα. Να έχει βγει απο το νοσοκομείο και να περάσατε οικογενειακά τις ημέρες αυτές.
    Τα παιδιά ειναι τόσο πανέξυπνα και έχουν τρομερό ένστικτο!!! Όπως ακριβώς το λες. Εύχομαι να ειναι πάντα η κορούλα σου η πηγή έμπνευσης και δύναμης σου:)
    Μετακομίζεις απο οτι κατάλαβα; Καλή επιτυχια σου εύχομαι και πάω να σε διαβάσω να μάθω για σένα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Χρόνια πολλά στις μανούλες. Ένα βραβειάκι σε περιμένει στο σπιτάκι μου. Φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Χρόνια πολλά με ένα απλό, μικρό βραβειάκι για σένα! Έλα να παραλάβεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχολιάστε...