Του Γενάρη τα χαμόγελα

Ο Γενάρης στο τέλος του.
΄Ενας μήνας που για μένα υπήρξε γεμάτος από δραστηριότητες και τον αποχαιρετώ χαμογελαστή.
΄Ενας μήνας που μας χάρισε ήλιους και φεύγει κατάλευκος, γεμάτος εικόνες...

Είχα την ευκαιρία να βρεθώ σε μια έκθεση που διοργανώθηκε για πρώτη φορά από μια
φωτογραφική λέσχη της πόλης μου και αφορούσε τους mailartists.
΄Ενα παγκόσμιο κίνημα που διακινεί την τέχνη μέσω του ταχυδρομείου, στην συγκεκριμένη περίπτωση "φωτογραφία",  χωρίς μεσάζοντες.
Καλλιτέχνες που πληρώνουν μόνο τα γραμματόσημα για να προωθήσουν την τέχνη τους,
αφήνοντας στην άκρη τα μουσεία και τις γκαλερί.
Οι  συμμετοχές ήταν από Αμερική, Σουηδία, Γερμανία...
Μια έκθεση που με γέμισε εικόνες από πολλά μέρη της γης.

Εικόνες, μουσικές και  άρωμα εποχής  μου χάρισε η σπουδαία ταινία "Μικρά Αγγλία",
που σου προτείνω ανεπιφύλαχτα να τη δεις.
Σε σκηνοθεσία του Παντελή Βούλγαρη, με σεναριογράφο την Ιωάννα Καρυστιάνη που έχει
γράψει το ομώνυμο βιβλίο.
Μια ταινία καλοφτιαγμένη  με υπέροχες σιωπηλές σκηνές, που αφήνουν να μιλήσει η
ερμηνεία των ηθοποιών, η φωτογραφία και το μαγικό νησί της ΄Ανδρου...

Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο κατάφερα να μεταμορφώσω ένα κάδρο που ήταν για
καιρό στην αποθήκη.
Αγορασμένο πολύ παλιά, μουντό, δεν ταίριαζε στο "τώρα" μου.
Για το μόνο λόγο που το κρατούσα ήταν η κορνίζα του, φτιαγμένη από χοντρό μπαμπού.

Περιποιήθηκα την κορνίζα, την έτριψα ελαφρά με γυαλόχαρτο και την πέρασα με
ελαιόλαδο για να θρέψει και να  αποκτήσει μια θαμπή γυαλάδα.
Δεν διέθετα πολλά υλικά...
Σύρμα, κουρελάκια από σενίλ ύφασμα, διπλοκάρφια, χαρτόνι και κομμάτια από τα μανίκια
μιας παλιάς ζακέτας.
΄Ολα περάστηκαν στο σύρμα που πήρε κυκλικό σχήμα και δημιούργησαν ένα στεφάνι
φωτεινό στις αποχρώσεις που κυριαρχούν στο χώρο μου.

Μου πήρε αρκετές ώρες  αλλά το αποτέλεσμα μ΄ έκανε να χαμογελώ...

Προστέθηκαν κι άλλα χαμόγελα στον Γενάρη μου...
΄Οταν ένα ευαίσθητο πλάσμα σαν τη Λαμπρινή σου αφιερώνει στιχάκια...
Χαμογελάς!



   Σ΄ευχαριστώ Λαμπρινή...


΄Οταν η υπέροχη Kάτια σου κάνει αφιέρωμα και σου χαρίζει ένα μικρούλι κολιμπρί...
Χαμογελάς!
    
  Σ΄ευχαριστώ Κάτια μου...


΄Οταν φτάνει στα χέρια σου ένα δέμα από την ξεχωριστή Κατερίνα...
Χαμογελάς!

Κατερινιώ μου, σ΄ευχαριστώ...


Χαμογελώ και λέω ευχαριστώ για όλες τις δυνατές, αξέχαστες στιγμές του φετινού Γενάρη.
Χαμογελώ και κάνω βόλτες στην χιονισμένη γειτονιά.
Αποτυπώνω στιγμές του παντοδύναμου λευκού... 
Στραφταλίζει στο φως της μέρας...
Πριν οι νιφάδες παραδοθούν στον αποφασιστικό ήλιο, προφταίνω να σου δείξω τη λευκή
ομορφιά του τοπίου...
Κι έτσι, με αυτές τις εικόνες και μ΄ ένα μεγάλο χαμόγελο να σε αποχαιρετήσω...

                                                                                             
                                                                                                       "Αννιώ"

Για τη Ναύπακτο, με αγάπη...

΄Ολα ξεκίνησαν από μια μικρή πεταλούδα...

Μικρή, ίσα με το μέγεθος της παλάμης και ραμμένη στο χέρι.

΄Εγινε θέμα ενός  κρεμαστού διακοσμητικού  και στολίστηκε με χάντρες και κορδέλες.

΄Οταν ολοκληρώθηκε έφτιαξα ένα δεύτερο, με μικρότερες πεταλούδες, pom-pom,

κορδέλες και μπόλικο glitter...

Τα τύλιξα και τα έβαλα σε ένα κουτάκι που είχα φυλαγμένο.

Το κουτάκι είχε λίγο χώρο  για να φιλοξενήσει και κάτι ακόμη...

΄Ετσι, έφτιαξα μια σειρά σελιδοδείκτες, με  γνωστά υλικά...

Γλωσσοπίεστρα, τσόχα, glitter, κορδέλες και φτερά.

Κι έτσι όπως ψαχούλευα στα συρτάρια με τα υλικά μου, βρήκα μερικούς μαγνήτες.

΄Εφτιαξα και λίγα λουλουδένια μαγνητάκια για το ψυγείο...

Όλα τυλίχτηκαν και μπήκαν με τη σειρά τους στο κουτάκι, που τα χώρεσε ίσα-ίσα.



Την επόμενη μέρα, πήγα στην αποθήκη για να αφήσω το κουτάκι, μέχρι να έρθει η

ώρα του να ταξιδέψει για την Ναύπακτο και να φτάσει στα χέρια της Ασπασίας.

Στην αποθήκη λοιπόν, έτσι όπως έριξα μια ματιά τριγύρω, βρήκα ένα στεφάνι και

μερικά χρωματιστά κουβαδάκια...


Αντιλαμβάνεσαι τη συνέχεια...

Στόλισα το στεφάνι με μαργαρίτες και λεβάντες...

Διακόσμησα, τα χρωματιστά κουβαδάκια με λουλούδια και κορδέλες...

Με δαντέλες, φτερά, glitter  και πεταλούδες...

Κι επειδή  όλα αυτά δεν χωρούσαν στο κουτάκι που λέγαμε, πήγα στο Mini Market

της γειτονιάς και ζήτησα μια μεγάλη κούτα.

Τοποθετήθηκαν όλα απ΄την αρχή στην καινούρια μεγάλη κούτα.

Βολεύτηκαν μια χαρά...

Η κούτα σφραγίστηκε και πήρε το δρόμο για την αποθήκη μέχρι να΄ρθει η ώρα του Bazaar.



Tο επόμενο πρωί, καθώς έφτιαχνα ένα μαξιλαράκι και είχα πιάσει κουβεντούλα

με τον εαυτό μου,σκέφτηκα...

"Μα καλά, δεν θα στείλεις ένα μαξιλάρι στο Bazaar? Υλικά υπάρχουν!"

Κι έτσι, γεννήθηκε ένα λουλουδένιο μαξιλάρι...

Εε, καταλαβαίνεις τώρα... είχα λίγο χρόνο κι έφτιαξα και ένα πεταλουδένιο!

Αντιλαμβάνεσαι βέβαια πως είμαι σε αναζήτηση νέας μεγαλύτερης κούτας...

...και σκέφτομαι όταν τη βρω να μην τη σφραγίσω....Ποτέ δεν ξέρεις!





                                                                               ..Να σου πω, μήπως σου βρίσκεται
                                                                                             μία μεγάλη κούτα?
                                                                                                      "Αννιώ"

Ο ήλιος στο μονόζυγο..

΄Οταν ο ήλιος κάνει μονόζυγο στον ουρανό, η μέρα είναι γεμάτη υποσχέσεις!

Την Κυριακή, στην καρδιά της πόλης, μια έκθεση φωτογραφίας μας περίμενε...

Πορτρέτα πέρα από τις  συμβατικές απεικονίσεις...

Δεν χάσαμε την ευκαιρία !

(Κάνε  "κλικ"  στις φωτογραφίες...)

Την Δευτέρα, ο ίδιος ήλιος φώτιζε και ζέσταινε  την πόλη...

Ο ταχυδρόμος έφτασε στην πόρτα μου χαμογελαστός..χωρίς σκούφο, όπως συνηθίζει!

Κρατούσε δύο φακέλους για μένα...

Τι ωραία ξεκίνησε η εβδομάδα μου!

Από την  Κάτια, για τη συμμετοχή μου  στο Stars and Icicles,
                                              &
Aπό την Kατερίνα, που έτυχε να της κάνω ποδαρικό τη νέα χρονιά!!

Σας ευχαριστώ πολύ-πολύ...!

΄Εφτασε η Τρίτη και η πρωινή λιακάδα δήλωνε πως  ο ήλιος ήρθε για να μείνει...

Στον πηγαιμό για το σχολείο, όλα τα παιδιά ήταν χαμογελαστά κι όχι κουκουλωμένα...

Νοικοκυρές,  βρήκαν την ευκαιρία για μπουγάδες...

΄Ηταν μια όμορφη μέρα για βόλτα στα μαγαζιά, για συναντήσεις , για καφεδάκια...

Μας ξεμυάλισε ο ήλιος...

Σου είχα υποσχεθεί όμως, μια κλήρωση και δεν την ξέχασα..

Ετοίμασα τα χαρτάκια με τα νούμερα που αντιστοιχούσαν στα σχόλια.

Τα έβαλα στο σκεύος-κληρωτίδα..(!)

Και περίμενα το χεράκι-random να σχολάσει..(!)

Η κλήρωση πραγματοποιήθηκε και κερδίζει....Το νούμερο 33!!!

Η Μιράντα !!!

Μιράντα πολλά συγχαρητήρια !!

Μην ξεχάσεις να μου στείλεις τα στοιχεία σου για την αποστολή του δώρου σου!!

΄Ενα διακοσμητικό με ξύλο, τσόχα και σπάγγο από τα χεράκια μου...

(Ναι, καλά κατάλαβες κάνω πρόβες και πειράματα για τις κατασκευές του bazaar! )

Ελπίζω να σου αρέσει...

΄Ηλιε μου, κάνε μου τη χάρη  ν΄ ανέβεις κι αύριο στο μονόζυγο!




                                                                                        Πολλά φιλιά...
                                                                                         **Αννιώ**

1 χρόνος blogging!

΄Ενα χρόνο πριν, στις 10 του Γενάρη, δημοσιεύτηκε η πρώτη ανάρτηση του blog.
Η αλήθεια είναι πως τα είχα λίγο χαμένα...
Τα συναισθήματα μου μπερδεμένα γιατί δεν ήξερα ακριβώς τι έκανα και δεν υπήρχε
πουθενά ένας κώδικας δεοντολογίας των blogs για να βοηθήσει...
Χωρίς δίχτυ ασφαλείας λοιπόν, συνέχισα τους επόμενους μήνες με λιγοστές αναρτήσεις
γιατί είχα ένα βασικό πρόβλημα.   Δεν είχα σύνδεση Internet!
Ναι, άνετα μπορείς να πεις...
"Που παα ρε Καραμήτρο? Θες να γίνεις και blogger, τρομάρα σου!"

Δύσκολα τα πράγματα...
Θυμάμαι πως ετοίμαζα αναρτήσεις μα δεν βόλευε πάντα, να δημοσιευτούν
την κατάλληλη στιγμή...
Πολλές φορές μάλιστα, αυτά που είχα να πω "μπαγιάτευαν", κι  άφηναν μόνο
τα ίχνη τους στα σπιράλ τετράδια μέσα στο συρτάρι...

Για να διαβάσω τα νέα σου και να αφήσω ένα σχόλιο, έπρεπε να συνωμοτήσει μαζί μου
το σύμπαν, γιατί συνήθως βρισκόμουν στη δουλειά και όλα γίνονταν στα κλεφτά...

Πήρα την απόφαση για σύνδεση αλλά μία μετακόμιση βρίσκονταν στο προσκήνιο,οπότε
ακυρώθηκε κι αυτό μέχρι να τακτοποιηθούν όλα τα υπόλοιπα...

Κι εγένετο! Αρχές Ιούλη πια, είχα Internet!
Βέβαια, εκεί έξω οι παρουσίες άρχισαν να λιγοστεύουν...Τα μπάνια του λαού βλέπεις!
Το κερασάκι στην τούρτα ήταν, όταν τον ίδιο μήνα χάλασε η φωτογραφική μηχανή...
Οk! Τώρα θα δανείζομαι και  φωτογραφικές μηχανές...

Κι ήρθε ο Σεπτέμβρης θυμάμαι, κι έκανα μια ανάρτηση μόνο με "Λέξεις", γιατί δεν
είχα εικόνες μου, να τη συνοδέψω...

Το Οκτώβρη απόκτησα  φωτογραφική μηχανή...
΄Οταν με φρέσκες φωτογραφίες πήγα να κάνω ανάρτηση, το πρόγραμμα που είχα
για το resize δεν ανταποκρίνονταν...
Τίποτα δεν ήταν εύκολο κι είχα όλο εμπόδια μπροστά μου, μέχρι που σκέφτηκα να τα
παρατήσω  γιατί κάτι εκεί έξω, δεν ήθελε να έχω blog!

Σε όλες τις αναποδιές, μου στάθηκε ο Κωνσταντίνος-γαμπρός μου-γεννήτορας και
φύλακας  άγγελος του Blog !
Μέσα στη νύχτα ήρθε κάποια στιγμή και φόρτωσε τις φωτογραφίες για να τις
επεξεργαστεί από τον δικό του υπολογιστή και να βγει η ανάρτηση...
Τον έχω ευχαριστήσει πολλές φορές,  μα νομίζω πως εξακολουθούν να είναι λίγες...

Οκτώβρης, κι είχα αρχίσει να σου μιλάω στον ενικό...
Είχα δεθεί μαζί σου, ένοιωθα οικειότητα, είχαμε ανταλλάξει σχόλια
και προσωπικά μηνύματα.
Όλο αυτό το διάστημα, ότι μου  χάρισε το blogging, το φυλάω σαν πολύτιμο θησαυρό.
Γνώρισα ανθρώπους που ίσως δεν θα είχα ποτέ την ευκαιρία να γνωρίσω..

Μοιράστηκα.

Γέλασα.

Συγκινήθηκα.

Ταυτίστηκα.

Συμπόνεσα.

΄Εκλαψα.

Βοήθησα.

Λάτρεψα.

Μαγεύτηκα.

Εμπνεύστηκα.

Στο τέλος αυτού του χρόνου, ένοιωσα να έχω μια μεγάλη παρέα εκεί έξω, που με ακούει,
που έχει έναν καλό λόγο να μοιραστεί, που ανέχεται τα πάνω και τα κάτω μου.

Θα ξέρεις πως πολλές φορές με παρέσυρες, με τον ενθουσιασμό σου..
Θα έχεις καταλάβει πως με στήριξες, με τα λόγια σου...
Θα γνωρίζεις πως με συγκίνησες, με τα σχόλια σου...
Θέλω να ξέρεις και κάτι άλλο και να σου το φωνάξω να τ΄ακούσεις, όπου κι αν είσαι...

                                                             Σ΄ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Αυτό το μικρό blog που στην αρχή του ταξιδιού, ένοιωθα πως είναι μια βαρκούλα
χωρίς ρότα και τραβούσα κουπί για το άγνωστο, μαζί σου απέκτησε πυξίδα και πανιά
και ταξιδεύει...
Και βγάζω τους χάρτες που μου έδωσες κι έρχομαι και σε βρίσκω...
Κι αράζω στο λιμάνι σου, για να ξεκουραστώ...

Χθες, Παρασκευή 10 Γενάρη το blog γιόρτασε τα γενέθλιά του, με ψαρικά και  ρετσίνα...
Δεν θα μπορούσε να λείπει από το τραπέζι  ο Κωνσταντίνος...
Τσουγκρίσαμε τα ποτήρια μας κι ευχηθήκαμε ...

1 χρόνος και συνεχίζω με άλλη διάθεση κι εύχομαι χωρίς νέες περιπέτειες...
Δεν θα σε αφήσω χωρίς κέρασμα...
Στην επόμενη ανάρτηση  (14/1/14)  θα γίνει κλήρωση με δώρο έκπληξη!
Ως τότε, σου στέλνω πολλές ευχές...


                                                                                                      "Αννιώ"
                                                                                           (Πρώην... Καραμήτρος!)

Τα φωτάκια σβήνουν...

Οι γιορτινές μέρες φτάνουν στο τέλος τους.
Ανήκω κι εγώ σ΄αυτούς που τους τυλίγει μια μικρή θλίψη όταν σβήνουν τα φωτάκια..

Ας  μην είμαι αχάριστη όμως...
Ξεκουράστηκα αρκετά και πέρασα χουχουλιάρικα  απογεύματα με την κόρη μου...
Διαβάσαμε βιβλία, είδαμε  ταινίες, ακούσαμε μουσική, απολαύσαμε αγαπημένα
βιντεάκια και πήγαμε βολτίτσες.


Αυτό που χάρηκε πολύ, ήταν "Τα Χριστούγεννα του Σκρουτζ",  μια θεατρική παράσταση
που παρακολούθησε με τη θεία της..
Ενθουσιάστηκε με τα δώρα που της έφερε ο ΄Αι Βασίλης κι η επιθυμία της να τον δει
στα όνειρά της....πραγματοποιήθηκε (!)
Επίσης, χάρηκε ιδιαίτερα όταν κεράσαμε ένα γιορτινό  γεύμα στα πουλιά...
         ( Σουσάμι, καλαμπόκι,τσουρέκι και  μελομακάρονο...Gourmet! )

Ανταμώσαμε  με αγαπημένους και στήθηκαν μικρά γλέντια...αναπάντεχα!
Λίγο κρασί, δυο μεζεδάκια, και μουσική  είναι η δοκιμασμένη  συνταγή...
Η μοναδική περίπτωση να μην πετύχει είναι μόνο, αν δεν φοράς τα ρούχα του κεφιού...


Μια ηλιόλουστη μέρα  επισκεφτήκαμε το  "Δάσος των Χριστουγέννων"  στη Βέροια...

Την  πρώτη μέρα του Γενάρη μαζευτήκαμε στους γονείς...
Σπανακοτυρόπιτα και κιμαδόπιτα! Τι να πρωτοδιαλέξεις...

Η χθεσινή μέρα αφιερώθηκε σε ένα καλό "ξεκαθάρισμα" ρούχων και παιχνιδιών...
Κάτι που είχαμε κάνει και τον Σεπτέμβρη, αλλά.... μεγάλωνει.
Τα ρούχα γίνονται μικρά, τα παπούτσια στενά και τα παιχνίδια ξεπερνιούνται...
Με τη δική της συναίνεση, γεμίσαμε δύο κούτες...
Θα τα χαρίσουμε σε άλλα παιδιά. Εξάλλου είναι σχεδόν καινούρια!

Δεν θα τολμούσα να πάρω αποφάσεις  μόνη μου.
΄Ολα τα παιδιά έχουν ιδιαίτερους δεσμούς  με τα υπάρχοντά τους.
Σέβομαι τις επιθυμίες της και δεν επιμένω να ξεφορτωθεί πράγματα που για εκείνη
έχουν  ξεχωριστή σημασία...
Κάποια στιγμή θα σου δείξω τις συλλογές της.
Αυτοκόλλητα, Σελιδοδείκτες και Φτερά πουλιών!


Σε δύο μέρες επιστρέφουμε στην καθημερινότητα, μικροί-μεγάλοι!
Ελπίζω όλοι, να πήρατε μια ανάσα και να επιστρέψετε πιο ξεκούραστοι
και με αισιόδοξη διάθεση για τη νέα χρονιά.
Με νέες επιθυμίες, όνειρα κι ευχές για το 2014.
Δική μου ευχή είναι να έχω δύναμη και κουράγιο να αντιμετωπίσω, ότι μου φέρει η ζωή...
΄Οτι ακριβώς λέω και στην προσευχή μου δηλαδή...
Δύναμη και κουράγιο, για να μην τολμάει η θλίψη να περνάει το κατώφλι!


Θα σε αφήσω...Πέρασε κι η ώρα...
Μόνο μην ξεχάσω να σου δείξω, τι μου έφερε ο ταχυδρόμος...

΄Ενα χειροποίητο στολίδι, ένα βραχιόλι και μια καρτούλα από την απίθανη Μαριλένα ,
για τη  συμμετοχή μου στο  Secret Santa  Swap!  
Σ΄ευχαριστώ πολύ-πολύ!


Σε χαιρετώ και σου υπόσχομαι πως θα΄μαι ξανά εδώ, σε λίγες μέρες...
Μέχρι τότε, πρόσεχε τον εαυτό σου και μη σταματάς να ονειρεύεσαι!



                                                                                                            Φιλιά...
                                                                                                        **Αννιώ**

υγ. Ρίξε μια ματιά εκεί στα δεξιά του blog...
     ΄Εχει τα banner για τις "δράσεις" μας, πάρε ένα φεύγοντας...!

Ποδαρικό με BAZAAR!

Το 2014 είναι εδώ!
Μετράει τις πρώτες του ανάσες...
...Κι εύχομαι ολόψυχα, να σκορπίσει σε όλους υγεία και χαμόγελα!
Εύχομαι να μοιράσει απλόχερα, τύχη, χαρές κι όνειρα!

Τούτη τη χρονιά,  το φλουρί της πίτας ας "τύχει"  σ΄εκείνον που είναι πιο αδύναμος
από εμένα κι  από εσένα..

Σ΄εκείνον, που ίσως δεν ξενυχτάει απόψε για να υποδεχτεί το νέο έτος, γιατί  δεν
αντιλαμβάνεται  αυτή την γιορτή...είναι αυτιστικός.

Σ΄εκείνον, που παλεύει να ενσωματωθεί στην κοινωνία μας αν  και γνωρίζει πως δείχνει διαφορετικός,  γεννήθηκε με  σύνδρομο Down.

Σ΄εκείνον, που καταβάλλει καθημερινά μεγάλη προσπάθεια  για να αυτοεξυπηρετηθεί, γιατί έχει κινητικά προβλήματα.

Σ΄εκείνον, που  προσπαθεί να αποκτήσει κοινωνικές και γνωστικές δεξιότητες,
καθισμένος στο αναπηρικό καροτσάκι του.



Για όλους αυτούς τους ανθρώπους που αγωνίζονται για πράγματα που εγώ κι εσύ,
θεωρούμε αυτονόητα, δεδομένα, σίγουρα...
Για όλους αυτούς τους ανθρώπους που δεν σταματούν να ονειρεύονται...



...Θα στήσουμε ένα μεγάλο πανηγύρι αγάπης και συμπαράστασης !

΄Ενα Bazaar,  που θα πραγματοποιηθεί τον Οκτώβρη του 2014 στην Κοζάνη
και θα φιλοξενεί τις ξύλινες  δημιουργίες μας!!

Βάλε φαντασία και μεταμόρφωσε ξύλινα αντικείμενα...
Φτιάξε καδράκια, μεταμόρφωσε τις  κρεμάστρες, ντύσε με ντεκουπάζ κασελάκια
και κασπώ...
Ψάξε στην αποθήκη σου για ξύλινα αντικείμενα, και δημιούργησε...
Κοίτα... έχεις εκείνα τα θαλασσόξυλα...!

Είμαι σίγουρη, πως θα δούμε και πάλι όλο έκπληξη, μικρά θαύματα...
Χειροποίητες,  εμπνευσμένες,  υπέροχες ξύλινες δημιουργίες, που  θα γεμίσουν
τους πάγκους και θα χαρίσουν χαμόγελα!!


Θα στήσουμε μια μεγάλη γιορτή προσφοράς στους συνανθρώπους μας!
                                          ΄Ολοι μαζί μπορούμε!!



Το σήμα δόθηκε  από τη Δράση Ελληνίδων Βlogger και τη Ρένα Χριστοδούλου!
Πήρα τη μία,   ΠΡΟ[Σ]ΚΛΗΣΗ  του 2014 από τη  "Δράση" με μεγάλη χαρά,
και είμαι σίγουρη πως όλοι μαζί  και πάλι, θα κάνουμε θαύματα με τα χέρια μας,
τη φαντασία και το μεράκι μας!
΄Εχει αποδειχτεί και στο παρελθόν, πως όλη αυτή η μεγάλη παρέα της "Δράσης" ,
που όλο και πληθαίνει, κατάφερε πολλά...
΄Ολη αυτή η μεγάλη παρέα που μέσα της χωρούν κι άλλοι...κι άλλοι....κι άλλοι τόσοι,
μπορεί να  ενώσει τις δυνάμεις της, σε  κοινό ιερό σκοπό...
΄Ολη αυτή η μεγάλη παρέα, μπορεί να γίνει αγκαλιά, να συμπονέσει, να προσφέρει
και  να χαρίσει χαμόγελα...

                     Με αυτή την υπέροχη παρέα, με κέφι και φαντασία...
                         ....θα πραγματοποιήσουμε   Βazaar για   το :
      "ΚΕΝΤΡΟ  ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ  ΚΑΤΑΡΤΙΣΗΣ  ΚΑΙ  ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
        ΑΤΟΜΩΝ  ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ  ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ  ΕΝΟΤΗΤΑΣ  ΚΟΖΑΝΗΣ"
          που φιλοξενεί 34 ενήλικες και τους εκπαιδεύει για ένα καλύτερο αύριο,
                                               για μια καλύτερη ζωή...


                   Το 2014 είναι εδώ και κάνει ποδαρικό με προσφορά αγάπης...


                           


                                                                                         "Καλή  Χρονιά σε όλους!"
                                                                                                   **Αννιώ**