Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015

ΓΡΑΜΜΗ ΚΟΖΑΝΗ ΕΙΔΟΜΕΝΗ


Η Κυριακή ξημέρωσε μ΄ έναν ζεστό ήλιο που φώτιζε με χαμόγελα την πόλη.

Μέρες πριν, είχαμε κάνει σχέδια για το πρωινό της.

Στην παλιά αποθήκη του σιδηροδρομικού σταθμού ήταν το ραντεβού μας.

Εκεί, όπου η Πρωτοβουλία Κοζάνης για την Αλληλεγγύη στους Πρόσφυγες, είχε

οργανώσει μια σειρά εκδηλώσεων για μικρούς και μεγάλους.

Σκοπός, η συγκέντρωση και κατανομή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για τους

πρόσφυγες στην Ειδομένη του Κιλκίς.







Πολίτες έφταναν συνεχώς, κουβαλώντας ότι και όσα μπορούσαν να διαθέσουν.

Ο κατάλογος αφορούσε κυρίως είδη  υγιεινής, συγκεκριμένα τρόφιμα, σακίδια κι από

ρουχισμό ότι πιο ζεστό...γάντια, σκουφάκια, κασκόλ...






Τα παιδιά διασκέδασαν κι έλαβαν μηνύματα με το διαδραστικό θεατρικό που

παρακολούθησαν, αν και κάποια προτίμησαν να παίξουν ελεύθερα  έξω στον ήλιο,

δίπλα στις γραμμές των τρένων...







Πίσω στο σπίτι, δόθηκε η ευκαιρία ν΄ ανοίξει μια μεγάλη κουβέντα με την κόρη μου.

Παρακολουθεί ειδήσεις, γνωρίζει για τα μεταναστευτικά κύματα όπως και για την

ανεξιθρησκεία.

Με πολύ ενδιαφέρον άκουσα τις σκέψεις αλλά και την δική της αγωνία για τον κόσμο μας.

Η τελευταία ερώτησή της, ήταν:

- "Τι θα΄κανες αν ήσουν εσύ στην πολιτική?"

- "Δεν ξέρω τι ακριβώς θα έκανα...Πάντως θα έκανα γρήγορα"  απάντησα.






Αργά το βράδυ, οι σιωπηλές μου σκέψεις μ΄ έκαναν για άλλη μια φορά να παραδεχτώ

πως παρά τις δυσκολίες, εμείς οι ΄Ελληνες δεν έχουμε χάσει την ψυχή μας.

Κι ας μας καταλογίζουν διάφορα...

Δημιουργούμε, στηρίζουμε, συμμετέχουμε έμπρακτα.

Συναισθανόμαστε τον πόνο του ξεριζωμού,  τις κακουχίες, τον ρατσισμό που

αντιμετωπίζουν  αυτά τα μιλιούνια ανθρώπων, που εξαναγκάστηκαν να φύγουν

και ν΄αφήσουν δίπλα στα χαλάσματα τις ζωές τους..


Είμαι από τους ανθρώπους που υποστηρίζουν το " Κάνε το καλό και ρίξτο στο γυαλό"

κι όχι από αυτούς που λένε, "Ο καλός, καλό δεν βλέπει", πες μου όμως..

Γιατί ενώ είχα κάνει το "καθήκον" μου κι είχα προσφέρει κι εγώ, μια κούτα με αγαθά..

Γιατί ενώ είχα καταφέρει να περάσουν βιωματικά στο παιδί αξίες όπως η αλληλεγγύη,

η προσφορά, η συμπαράσταση...

Γιατί ένιωσα, τόσο λίγη?

Τόσο λίγη...


                                                                                                     "Αννιώ"




17 σχόλια:

  1. Πάντα έτσι νοιώθει ο σωστός και ώριμος άνθρωπος: τόσο λίγος!! Γιατί θες να γίνουν τόσα πολλά σε λίγο χρόνο, γιατί θες να ανακουφίσεις τον πόνο ανθρώπων, γιατί νοιώθεις ότι η πραγματική δύναμη δεν είναι στα χέρα σου......Τι να πω;;
    Είναι τόσο ανθρώπινες όλες οι βοήθειες που δίνονται αλλά αν δεν σταματήσουν οι πόλεμοι, δεν βλέπω λύση....
    Θαυμάσια όμως κάθε πρωτοβουλία που ανακουφίζει συνανθρωπους μας
    Φιλιά Αννιώ μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν πρέπει να αισθάνεσαι τόσο λίγη και δεν είσαι "λίγη" τα προβλήματα ειναι τόσο ΜΕΓΑΛΑ και ανυπέρβλητα που αυτοί που τα δημιουργούν - τα τροφοδοτούν - τα διογκώνουν με φοβερή ταχύτητα έχουν το μέγεθος του Γίγαντα και πολύ φοβούμαι πως αυτός ο Γιγαντας δεν θα έχει την τύχη της ιστοριούλαςΔαυίδ και Γολιάθ Αυτά τα προβλήματα δεν λυνονται μόνον με την αγάπη θέλει δραστικά έργα αλλά κανείς μα κανείς από τους ισχυρούς δεν θέλει ν α δώσει λύση.......δυστυχώς Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ειναι δυσκολο Αννιω μου
    Οσο μπορουμε να βοηθαμε και να ειμαστε Ανθρωποι
    Παιζουν ομως ρολο και οι συγκυριες
    Ειναι δυσκολο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολλή η δυστυχία... πολλές χιλιάδες οι δυστυχισμένοι, ένα τίποτα η προσφορά του καθενός μας συγκριτικά. Όλοι μαζί όμως;
    Δεν είσαι λίγη, καλή μου. ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ άρα σημαντική η προσφορά!
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η Ανθρωπιά είναι κάτι το αυτονόητο και είναι πέρα από τόπους, σύνορα, χρώματα...
    Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου: Δεν ξέρω τί θα έκανα κι εγώ, πάντως θα προσπαθούσα να δράσω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα...
    Φιλί γλυκό, υπέροχό μου πλάσμα!
    Καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ένας άνθρωπος μπορεί να θέλει, αλλά δεν γίνεται μόνος του να τα αλλάξει όλα, να διορθώσει τον κόσμο. Χρειάζεται να ενωθούν μαζί του κι άλλοι άνθρωποι, έχοντας όλοι τον ίδιο στόχο. Εσείς ενωθήκατε, συνεργαστήκατε, δουλέψατε, συνεισφέρατε, βάζοντας ο καθένας το δικό του λιθαράκι στην όλη προσπάθεια. Κι εσύ ειδικά, συνέχισες την προσπάθεια και στο σπίτι δουλεύοντας με το παιδί σου, κάτι που είναι πολύ-πολύ σημαντικό. Τα παιδιά άλλωστε είναι το μέλλον!
    Κακώς ένιωσες λίγη, Αννιώ μου... Περήφανη να νιώθεις.
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έτσι Αννιώ μου: Κάνε το καλό και ρίξτο στο γυαλό!
    Κι εγώ το ίδιο πρεσβεύω!
    Μπράβο σας!
    Μπράβο και στην μικρή σου για την ωριμότητα της σκέψης της!
    Φιλιά! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κανείς δεν θέλει να φύγει από τη πατρίδα του, κανείς δεν θέλει το πόλεμο..ας μπούμε λίγο στη θέση τους.Μπράβο Αννιώ μου το παιδί σου θα σου μοιάσει σίγουρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε συγγενείς που υπήρξαν πρόσφυγες!!!
    Πώς λοιπόν να κλείσουμε τα μάτια;
    Όσο ας ζορίζουν , τόσο πιο πολύ συμπαραστεκόμαστε!!!!!!
    Ευτυχώς που ακόμη δε χάσαμε την ανθρωπιά μας!!!!
    Να είναι καλά Αννιώ μου κι εύχομαι κανένα παιδί να μη γνωρίσει την προσφυγιά!!
    Καλό βράδυ!!!!
    Φιλάκια πολλά!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. "Δεν ξέρω τι ακριβώς θα έκανα...Πάντως θα έκανα γρήγορα"

    Αυτό ακριβώς όμως!!
    Τα είπες όλα!
    Είναι φυσικό να νιώθουμε τόσο λίγοι μπροστά σε τόσο πόνο, σε τόση απελπισία!
    Να είσαι καλά Αννιώ μου!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Οντως είναι φυσικο Αννιω μου να νιωθουμε πως δεν είναι τιποτα αυτο που κάνουμε μπροστα στην δυστηχια που βλέπουμε γυρω μας...ομως και αυτό το λίγο φιλη μου αν ειματε πολλοι γινεται λιγο μεγαλύτερο αλλα και αυτό δεν φτανει και δεν θα φτασει .. οσο υπαρχουν εκεινοι που δημιουργούν επίτηδες τους πολεμους χωρίς να λογαριαζουν τον ανθρωπο... μακαρι φιλη μου να κρατουσαμε ενα μαγικο ραβδάκι ... και να αλλαζαμε τον κόσμο...ομως ενα μεγαλο μπραβο στην προσπαθεια σας για την αληλεγγύη στον συνανθρωπο...κανε οτι σε κανει να νιώθεις καλα με τον εαυτό σου ψυχή μου...φιλακιααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πιστεύω πως ο σωστός ανθρωπος,με αξίες και ιδανικά,έτσι ακριβώς αισθάνεται.
    Θα μου πεις αυτό δεν θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα,το ξέρω.
    Αλλά συνέχισε να κάνεις το καλό,ας προσπαθήσουμε όλοι.
    Αξίζει.Γιατί τουλάχιστον θα καταφέρουμε να μεγαλώσουμε παιδιά με αξίες και αρχές όπως μεγάλωσες κι εσύ.Και αν είμαστε και τυχεροί,ίσως συλλογικά κάποια στιγμή ζήσουν τουλάχιστον αυτά σε έναν καλύτερο κόσμο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αννιώ μου ο καθένας από μας μπορεί να αισθάνεται λίγος, η δύναμή μας όμως όταν είμαστε ενωμένοι είναι πολύ μεγάλη! Όλοι μαζί και με τα παιδιά μας που τους έχουμε δώσει σωστές αξίες ίσως μπορέσουμε να βάλουμε το λιθαράκι μας για έναν καλύτερο κόσμο. Φιλάκια πολλά και καλό μήνα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος11/03/2015 5:43 μ.μ.

    Καλό μήνα να χεις Αννιώ μου!! Μπράβο σας και σε όλους για την σπουδαία κίνηση προσφοράς!! Ακόμα και το τόσο έχει μεγάλη αξία!! Δυστυχώς αυτό το συναίσθημα που περιγράφεις έχει υπάρξει οικείο και σε μένα, φαντάζομαι και σε άλλους..
    Τουλάχιστον οσο μπορούμε να μαστε άνθρωποι και ν αβοηθάμε.. Κάτι είναι κι αυτό από την αδιαφορία που διακρίνει τον κόσμο μας..
    Φιλάκια πολλά πολλά και ν αχεις μια όμορφη βδομάδα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Η αγάπη, η προσφορά και τα διδάγματα προς την μικρή σου σε κάνουν να μοιάζεις στα μάτια μου τόσο μεγάλη. Είσαι πάντα παρούσα σε κάθε καλό. είθε η ζωή να στο ανταποδώσει. Φιλάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχολιάστε...