Δευτέρα 9 Μαΐου 2016

ΠΡΩΙΝΟ


Ανοίγω τα μάτια, σηκώνομαι νωχελικά και κατευθύνομαι στο μπάνιο για τα απαραίτητα.

Πάλι στραβοζούληξε την οδοντόπαστα  η μικρή. Τελειώνει το σωληνάριο, να μην ξεχάσω

 να το προσθέσω στη λίστα με τα ψώνια.

Ρίχνω μια νυσταγμένη ματιά στο ρολόι. ΄Εξι παρά είκοσι.


Τα πόδια μου τραβούν για το κουζινάκι.

Σε κάθε βήμα, ο Κανέλλος δίπλα μου με την ουρά όρθια σαν κεραία, με ακολουθεί.

Το μυαλό ακόμη νυστάζει και οι κινήσεις γίνονται  σχεδόν ακούσια, σαν να μην

υπάρχουν εντολές. Αυτόματα ανοίγω το ντουλάπι, γεμίζω με νερό το μπρίκι και κατεβάζω

τα βάζα της ζάχαρης και του καφέ. Μία γεμάτη καφέ και δύο κοφτές ζάχαρη.

Αφήνω το νερό να ζεσταθεί και πηγαίνω στην πόρτα της.


Κοιμάται βαθιά. Στο πρόσωπό της, η γαλήνια έκφραση του ύπνου, ανάσα ατάραχη και

σκεπάσματα μαζεμένα στη γωνία.

Την σκεπάζω, κάτι μουρμουρίζει σαν να μου λέει σ΄αγαπώ,αλλάζει πλευρό.

Φεύγω νυχοπατώντας, μ΄ακολουθεί ο Κανέλλος.


Γυρίζω στο κουζινάκι κι ανακατεύω το μίγμα  στην κούπα μου αθόρυβα.

Προσθέτω το νερό ενώ ο Κανέλλος έχει ξαπλώσει στα πόδια μου και  κάνει νάζια

γουργουρίζοντας. ΄Ελα! του ψιθυρίζω και τρέχει πρώτος στο πιάτο του.

Του βάζω τροφή και με λαχτάρα γυρίζω στην  αχνιστή κούπα μου.


Τ΄ αρώματα του καφέ με αγκαλιάζουν, καταπίνω μια - δυο γουλιές με ευλάβεια και τραβώ

την κουρτίνα για να βλέπω έξω. Σχεδόν σκοτάδι ακόμη.

Τα φώτα στους δρόμους δεν έχουν κλείσει.

Ο ουρανός βαμμένος μ΄ ένα σκοτεινό γαλάζιο.

΄Ενα αηδόνι τραγουδά.


Στρίβω το πρώτο τσιγάρο και οι σκέψεις στο κεφάλι μου, μπερδεύονται με τις εικόνες

από το τελευταίο όνειρο.


*Να μην ξεχάσω να γράψω την οδοντόκρεμα.


*Μα πως στο καλό ήρθε ο Σάκης στον ύπνο μου? ΄Εχω να τον δω, τόσα χρόνια...

Και πως είναι δυνατόν να ήταν μαζί με την κυρία Κούλα, τη φίλη της μαμάς μου?

 Ήμουνα λέει κρυωμένη και μου βάζανε βεντούζες... Κοίτα να δεις παραστάσεις  και

σκηνικά που στήνει το μυαλό...


*Να βγάλω 4 αβγά από το ψυγείο.

 Θα φτιάξω κέικ αργότερα, να΄ χει να παίρνει στο σχολείο.


*Τι να έγινε χθες με το νομοσχέδιο? Πέρασε?



Ο καφές στη μέση της κούπας και τα φώτα της πόλης έχουν κλείσει.

΄Ενα γαλακτερό φως στον ουρανό και τα πρώτα φτερουγίσματα είναι από χελιδόνια.

Σε λίγο θα πιάσουν τη φλυαρία τα σπουργίτια και θα΄ρθουν στα κλαδιά της μηλιάς.

Είναι η ώρα τους. ΄Εχουν μάθει, πως τους φυλάω ψιχουλάκια.

Μια φέτα από το χθεσινό ψωμί τρίβεται στα δάχτυλά μου και φιλεύω  τα πουλιά.

Χαζεύω τις κάθετες πτήσεις τους.

Αρπάζουν τις μπουκίτσες και απομακρύνονται για να φάνε.

΄Επειτα επιστρέφουν στη μηλιά, με κοιτούν κατάματα και τιτιβίζουν δυνατά.

Κι είναι σαν, να μου φωνάζουν σ΄ αγαπώ.


Στρίβω δεύτερο τσιγάρο.

Σαν να ξύπνησε το μυαλό κι οι σκέψεις έρχονται με ραγδαίους ρυθμούς.

Τώρα  είναι κοφτές. ΄Εχουν τελείες. Μερικές φορές σκληρές.

Το "φάγανε λάχανο" το ανερμήνευτο όνειρο, οι απόλυτα προσγειωμένες σκέψεις...


Κοιτάζω το ρολόι. ΄Εξι και τέταρτο.

Μια στερνή γουλιά στην κούπα μου, απολαυστική όσο κι η πρώτη.

Ο Κανέλλος έχει επιστρέψει από το γεύμα και παίρνει το μπάνιο του.

Γλύφει μ΄επιμονή τα μπροστινά ποδαράκια του και καθαρίζει μουσούδα, μάτια κι αυτιά.

 ΄Επειτα με κοιτάζει, βλεφαρίζει και νιαουρίζει...σαν να μου λέει σ΄ αγαπώ.

Τον χαϊδεύω, του λέω γλυκόλογα και του δίνω ένα φτερό να παίξει.

Θα προτιμούσε μια ξύλινη χάντρα που έχει πιο πολύ πλάκα, αλλά τέτοια ώρα μόνο φτερό

μπορεί να έχει.


Βάζω την κούπα μου στην άκρη και σηκώνομαι.

Από κάπου πρέπει να ξεκινήσω...Να τελειώνουν οι δουλειές..

Σημειώνω στη λίστα την οδοντόπαστα.

Μπουκώνω το πλυντήριο με σκούρα.

Βγάζω τ΄ αβγά από το ψυγείο.

Τινάζω και μαζεύω τα σκεπάσματα.

Ξεχωρίζω το χαρτί και το πλαστικό για την ανακύκλωση. Γέμισε πλαστικό η ζωή μας...

Ανοίγω τον υπολογιστή.

Πρέπει να δω τι χαρτομάνι πρέπει να μαζέψω στ΄ όνομα του ΟΑΕΔ για να μου βγάλει

κάρτα ανεργίας.


΄Εξω η μέρα, φώτισε..

Οι πρώτες αχτίδες του ήλιου, χαϊδεύουν τα μάγουλα της κερασιάς.

Τα πουλιά ξεσηκώνουν με τις φωνές τους και στο βάθος ακούγονται οι πρώτοι ήχοι της

πόλης που ακόμη χασμουριέται.

Στον ουρανό τα σύννεφα παίζουν κυνηγητό.

 Ίσως βρέξει αργότερα... Να προλάβω, ν΄απλώσω τα ρούχα.

Βλέπω γύρω μου, όλα τα πράσινα της γης και στα ρουθούνια μου φτάνουν αρώματα από

αγριολούλουδα και νοτισμένο χώμα.

Γεμίζω τα πνευμόνια με μια γερή δόση από το φρέσκο αέρα...



Καλημέρα κόσμε! Κι εγώ, σ΄ αγαπώ...
   




                                                                                                     




                                                                                                                           "Αννιώ"







20 σχόλια:

  1. Καλημέρααααα! Καλημέρα όλη μέρα γλυκιά μου! Είναι αυτή η "καθημερινότητα μας" αυτή βαρετή μα τόσο πολύτιμη γλυκιά μου! Να ήμαστε ευτυχισμένοι που την έχουμε, να κάνουμε το σταυρό μας πίστεψε με, το λέω κάθε βράδυ πριν πάω να κοιμηθώ.Φιλάκια Αχτιδένια φίλη μου, θα ήθελα τόσο να σε ξαναδώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα γλυκιά μου
    κι εμεις σε αγαπαμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα πια Αννιώ μου!
    Μεσημέριασε τώρα που ήρθα!
    Τρόμαξα με την ώρα που σηκώνεσαι...ακόμα κι όταν δουλεύω στις 6 έχω εγερτήριο και όχι νωρίτερα!
    Να σου ευχηθώ και χρόνια πολλά με υγεία και χαρά!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπέρα και από εμένα Αννιώ μου!!! Πως περνά τόσο γρήγορα η ώρα και ούτε καλημέρα δεν προλάβαμε να πούμε..... Μας εχεις λείψει, ξέκλεβε λίγο χρόνο και πέρνα και από αυτή την γειτονιά όποτε μπορείς!!!! Πολλά φιλιά σε σένα και στην μικρούλα σου!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γράφεις τόσο όμορφα που ταξίδεψα μέσα απ'τις λέξεις σου κι ήρθα εκεί δίπλα σου, ήπιαμε καφέ, γράψαμε την λίστα με τα ψώνια, σκεπάσαμε την μικρή και παίξαμε με τον Κανέλο.. να έχεις μια υπέροχη υπόλοιπη μέρα Αννιώ μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γλυκιά μου Αννιώ κι εγώ σ αγαπώ.
    Αυτή η καθημερινότητα, είναι ότι πιο ευλογημένο.
    Να είσαι καλά.
    Φιλάκια πολλά και στο κοριτσάκι σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγάπη μου γλυκιά, σαν να ήμουν εκεί δίπλα σου ένιωσα!
    Πρόσεχα τον καφέ σου μέχρι να έρθεις από την μικρή σου πριγκίπισσα, και στραβομουτσούνιαζα με τον καπνό από το τσιγάρο! Απολάμβανα το γουργουρητό του Κανέλλου και σε κοιτούσα... Σε κοιτούσα προσπαθώντας να μπω λίγο στο μυαλό σου!
    (Και ειλικρινά ένιωσα όμορφα που έστω και για λίγο τα κατάφερα διαδικτυακά... )
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά, Αννιώ μου!
    Και μην ξεχνάς: ❤!!!
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αληθινό κείμενο, ομορφογραμένο!
    Να χαίρεσαι την κορούλα σου, χρόνια πολλά!!!
    Φιλάκια!!
    κι εμείς σ΄αγαπούμε Αννιώ μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Βράδιασε πια, καλό ξημέρωμα να έχετε και η αυριανή μέρα εύχομαι να είναι πολύ πολύ φωτεινή και τίποτα να μη τη σκιασει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πάντα καλές μέρες ακόμα και αν είναι βράδυ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πω !πω! ΄Ημουν εκεί απέναντί σου και σε παρακολουθούσα κάθε κίνησή σου.... δεν έχασα τίποτα από τον χώρο σου την απολαυστική μυρωδιά του καφέ (για σενα γιατί εγώ..δεν.... με τίποτα) την διαβάθμιση του μπλε του ουρανού!!! Η όμορφη ανάρτηση με τον απλό στρωτό λόγο σου έγινε εξαιρετική.... Μου άρεσε και την απόλαυσα!!Να έχεις άφθονες ήρεμες ημέρες στην καθημερινότητά σου με μικρές η μεγάλες χαρές!!! Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος5/10/2016 3:26 μ.μ.

    Πόσοι να ναι οι άνθρωποι που δίνουν τόση αξία στην κάθε τους μέρα;; Ουσιαστικά, με χαμόγελο, με κάθε συναίσθημα;;
    Είσαι υπέροχη Αννιώ μου!! ♥
    Την αγάπη μου σου στέλνω!! Φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μην ανησυχείς, πέρασε το νομοσχέδιο, εσύ κοίτα μόνο να κόψεις το κάπνισμα! (μαμαδίστικη παρέμβαση..) Φιλιά και καλημέρες σαν την σημερινή ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ένιωσα σαν να ήμουν δίπλα σου... Μια καθημερινότητα που έχει τα τρεξίματά της, τις δυσκολίες και τις υποχρεώσεις της, έχει όμως και στιγμές γλύκας και ηρεμίας. Χαίρομαι που έχεις βρει αυτή την ισορροπία!
    Φιλιά πολλά και χρόνια πολλά, Αννιώ μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Χριστός Ανέστη και από εδώ Αννιώ μου. Επέστεψα επιτέλους και χαίρομαι που είδα πορτοπαράθυρα ανοικτά. Μπήκα και ήπιαμε καφέ παρέα.Είπαμε και για το ασφαλιστικό που πέρασε, βρίσαμε αντάμα θυμάσαι; Τόσο ζωντανά μας περιέγραψες την καθημερινότητά σου. Ώστε κάρτα ανεργίας,ξανά μανα...υπομονή, τι να πω; Σ'αγαπάμε και εμείς να το ξέρεις.
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλημέρα! :-) Τόσο ζωντανή η περιγραφή, σα να το ζω και γω την ίδια στιγμή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αχ, τι μου θύμησες..... τι μου θύμησες.....
    Α ναι, εμένα, καλέ!!!! Και πόσες άλλες δεν θα είδαν τον εαυτό τους σ' αυτό το κείμενο! Κι' αυτά τα πολυλογούδικα πουλάκια πώς τα περιμένω κάθε πρωί, δε λέγεται. Την απόλαυσα την περιγραφή της ρουτίνας σου. Ρουτίνα αλλά πολύτιμη!
    Σαν γάργαρο νεράκι κυλάει ο λόγος σου, Αννιώ μου
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αυτές οι στραβοζουληγμένες οδοντόπαστες... τα ίδια βήματα, η ίδια λίστα με τα ψώνια, η γλυκιά ρουτίνα της μέρας και οι κλεφτές ματιές σ' ένα παιδικό κρεββάτι. Ευλογία να τα ζεις όλα αυτά και σ' ευχαριστώ που τα μοιράστηκες μαζί μας.
    Ξέρεις πόσο μου λείπει αυτό το σκέπασμα την ώρα που κοιμάται;
    Μεγάλωσαν πια και δεν έχω πρόσβαση στο δωμάτιο τους. Τους σκεπάζω νοερά μόνο.
    Να'σαι καλά ρε Αννιώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αχ! Αννιω μου περασα να δω αν είσαι καλα και βλεπω μια ομορφη καθημερινη ρουτινα ομορφογραμενη γεματη μυρωδιες ζωής...!!
    Μονο εκεινη η καρτα ανεργιας..σκοτεινιασε λιγο το τοπιο.. φιλη μου σου ευχομαι γρηγορα να μην την χρειαζεσαι...φιλακια αργοπορημενα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Όμορφο το κειμενό σου
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχολιάστε...